اول اینکه : تجربه های قرن بیستم، این را به آمریکا، رژیم صهیونیستی و متحدان آنها در منطقه فهماند که الگوی جنگ کالسیک دارای مشکلات و آسیبهای بسیاری است؛ ازجمله، هزینه های مالی سنگین، تلفات جانی و نفرت افزایی. بر همین اساس مدل جدیدی از منازعه توسط آمریکا و متحدانش در قرن ۲۱ تعریف و عملیامذاکره تی شده که در هدف با جنگهای گذشته مشترک بوده، اما در روش متفاوت است؛ ویژگی اصلی این منازعه آن است که خسارت میزند، اما افکار عمومی وضعیت را جنگی نمی بیند.

نکته دوم اینکه :در این مدل منازعه، خسارت و لطمه به منافع، منابع انسانی و داراییهای کشور مقابل وجود دارد، اما به صورت گزینشی؛ یعنی به جای
انبوه کشی، گزیده کشی؛ به جای انتخاب اهداف انبوه، ستون فقرات اقتصادی موردحمله و هدف قرار می گیرد و بهجای تجاوز از مرزهای هوایی، زمینی و دریایی، حریمهای امنیتی مورد هدف قرار میگیرد.
ما به وضوح می بینیم که منازعه اکنون علیه ایران شروع شده؛ چراکه سردار سلیمانی ترور میشود و آمریکا رسماً آن را بر عهده می گیرد، انفجار نطنز و اقدام به ترور شهید محسن فخری زاده را رژیم صهیونیستی بر عهده می گیرد. درحالیکه در گذشته پنج دانشمند دیگر را هم رژیم صهیونیستی به گواه مستندات به شهادت رسانده، اما تاکنون آن را بر عهده نگرفته است؛ اما اکنون برای ترور شهید فخری زاده، حتی مستند بازسازی صحنه ترور می سازد.

نکته‌ راهبردی در چنین شرایطی، منطق حفظ منافع ملی، ضرورت ایجاد موازنه و عقب راندن دشمن در این منازعه و تخاصم را ایجاب می کند؛ بنابراین شعار مذاکره در این شرایط عین خیانت است، آنهم وقتی که دشمن منازعه هایی را تدارک دیده و اجرایی نموده است.

اگر شرایط کنونی به خوبی برای مردم تبیین گردد، هراس افکار عمومی کشور از جنگ همه جانبه آمریکا با ایران جای خود را به تقویت نیروهای مسلح خواهد داد و این منطق تقویت خواهد شد که کشوری که در حال دشمنی و ضربه زدن به اهداف و منافع ملت ایران است، قابل مذاکره نیست و نخواهد بود.

احسان کریم زاده