اما امسال این محرم و صفر رنگ و بویی دیگر دارد این را از نوحه خوانان می‌توان از سوز جگری که به واسطه از دست دادن سرداران و دانشمندان ارجمند کشورمان در صدای لزانشان مشهود است، فهمید.
تاسوعا اما رنگ و بوی دیگری دارد هرچه فریاد و ضجه است را در تاسوعا برای عباس بن علی سر می‌دهند اما گریبان چاک داده و نالان شدن تن و بدن را برای ظهر عاشورا نگه داشته و پای در رکاب مولا کرده و همراه او در فراق فرزندان به اسارت رفته‌اش به سوگ می‌نشینند.
تاسوعا را هرکس به شکلی اجرا می‌کند برخی به نیابت از امام مهدی (ع) صاحب‌الزمان (عج) که در پس پرده غیبت است صبح را به نیمه می‌رسانند کم‌تر کسی است که نداند زیارت ناحیه مقدسه چیست و چرا خوانده می‌شود.
سلام بر بدن‌های به خون آغشته شده
وقتی کتاب زیارت را به دست می‌گیریم در ابتدایش نوشته است که این زیارت «ناحیه مقدسه» سوگنامه تأثرانگیز و مرثیه سوزناک امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) برای جد بزرگوارش حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام) در روز عاشوراست که عاشقان و شیفتگان اهل‌بیت در روز عاشورا و غیر آن زمزمه‌اش می‌کنند.
امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، کسی که زمان در اختیار او و تمام صحنه‌ها و لحظه‌های هر روز در مقابل نگاه اوست. با چشمی نافذ جای‌جای دشت بلا و لحظه‌به‌لحظه حماسه عاشورا را مشاهده و سوز عطش و سوزش سیلی و تازیانه را بر پیکر عاشورائیان لمس می‌کند.
اما آنچه مشهود است گریه صاحب‌الزمان بر جدش سیدالشهداء بی‌شک صد برابر سخت‌تر است از عزایی که ما به عنوان شیعیان و رهروان راه حضرت آن را درک و احساس می‌کنیم.
مگر می‌شود در پس پرده بود اما با جان و دل عزاداری کرد؟ و سوز جگر را بر همه روایت کرد؟ لذا امام مهدی صاحب‌الزمان (عج) با این زیارت‌نامه اندکی دل خود را تسلی می‌دهد و عزای جدش را برگزار می‌کند.
مسجد امام حسین علیه‌السلام خیابان مهدیه هم چندسالی است که رسم نوحه و زیارت‌خوانی از جانب مهدی موعود را برقرار کرده‌اند و هر صبح تاسوعا و عاشورا میزبان خیل عزادارانی است که در سوگ امام مظلومشان در مسجد امام حسین (ع) گرد هم جمع می‌شوند.
وقتی محرم می‌رسد هرکس به شکلی خدمتی را بر عهده می‌گیرد تا به نوعی اراداتش را به ارباب سیدالشهدا نشان دهند.
خدمت به ارباب رنگ و لعاب خاصی نیاز ندارد
از خرج دادن (سفره انداختن و نذری دادن) تا برپایی موکب و توزیع غذا و نوحه خوانی همه و همه نوعی خدمت است که کسی برایش چرتکه نمی‌اندازد و نمی‌شمارد.
وقتی از کوچه‌های هر شهر و روستایمان می‌گذرم لحظه لحظه را رنگ و بوی عزاداری همراه با بصیرت را می‌بینم البته که رقابت در عزاداری هم کاملا مشهود است.
هیئت‌ها دسته به دسته وارد گود شده و به سینه‌زنی می‌پردازند و زنان هم با اشک چشم آنان را همراهی می‌کنند.
اما همیشه هستند کسانی که کم‌تر به چشم می‌آیند و حتی وقتی برای عزاداری هم ندارند ولی نبودشان یک هیئت را لنگ خود می‌گذارد و آن کارپردازان هستند اعم از مسئولان چایخانه و برنامه‌ریزان برنامه‌های عزاداری و پذیرایی و این چیزی است که کار هر کسی نیست.
چندسالی است که موکب‌ها هم در روستاها برپا شده‌اند و موکب جوانان مسجد المهدی کوهپایه نیز یکی از آنان است و البته پذیرایی‌اش را یک خادم‌الرضا بر عهده دارد و از ظرف یکبار مصرف گرفته تا چای و قهوه همه و همه را تامین می‌کند اما خودش نه نامی را فریاد می‌زند نه کسی او را حتی در موکب می‌بیند همین‌قدر خادمان امام رضا (ع) خالص و بی‌ریا خدمت می‌کنند.
روستای کوهپایه کرمان البته بحث عزاداری‌اش فرق دارد و آبگوشت نذری‌اش هر شهری (پایتخت‌نشینان استان کرمان) را به اینجا می‌کشاند و در تکیه مسجدالمهدی جایی برای سوزن انداختن نیست و گاهی تا دو هزار پرس غذا هم توزیع می‌شود.
اما باید گفت که امسال تاسوعا و عاشورا رنگ و بویی متفاوت دارد زیرا ۱۲ روز جنگ تحمیلی شهدای بسیاری را برجای گذاشت که دانشمندان هسته‌ای، سرداران سرافراز سپاه از جمله آنان هستند.
.jpg)
وقتی سردار حاجی‌زاده‌مان را سلامی را، باقری و غیره را از دست دادیم جان برتنمان خشک شد اما با درایت رهبر انقلاب جانی دوباره یافته و مسیر مقاوت را در پیش گرفتیم و ۱۲ روز مقاومت شد، نتیجه وفاق و همدلی، اما گویی نفوذی‌ها و خائنان وطن‌فروش نمی‌توانند این اتحاد را برتابند پس بر طبل نفاق دوباره کوبیده و هر راهی را جهت دُم رقصانی برای اربابان پلیدشان به کار می‌بندند.
امروز گرچه در دوران تاسوعا و عاشورای حسینی هستیم و سرداران شهیدمان و دانشمندان، زنان، کودکان و بسیاری در نگهداری همین مسیر و راه، فدای ایران و انقلاب اسلامی شدند و لقب شهید را با خود همراه کردند اما دشمنان بیکار ننشسته پس سعی در اجرای دوباره فرامین صاحبان ثروت و مدعیان قدرت دارند.
ای ایران مصداق بارز وطن‌پرستی در دل اسلام‌گرایی محمدی‌ست
اما پیروز واقعی این میدان و نگهدارنده اصلی این انقلاب که برپا کننده خیمه‌گاه اباعبدالله هستند، مردم بصیری هستند که مکتب حسینی را در زنده نگه‌داشتن همین ایام سوگواری و پیاده‌روی بزرگ اربعین می‌دانند و برای تداوم این مسیر حتی گاهی با جانشان راه را دنبال می‌کنند.
این ملت را در نگاه رهبر انقلاب بسیار می‌توان خوب دید زیرا در دل تاسوعا و عاشورا از مداح می‌خواهد که سرود «ای ایران» را بخواند درست در زمانی که یک ایران داغدار سرور و سالار شهیدان و رهروان آنان است، وطن‌پرستی را با هم‌نوایی مردم همراه می‌کند.
انتهای خبر/ طهماسبی
