عمری در مسیر خدمت به خلق گام برداشت و نور عشق به اهل بیت (ع) را در جان خویش شعله‌ور داشت، در آن لحظه سرنوشت‌ساز، بی‌آنکه اندیشه‌ای از مرگ به دل راه دهد، برای نجات جان کودکان در امواج هلیل خروشید و تا همیشه در دل‌ها ماندگار شد.

مرحوم سیستانی، آیینه‌ای از ایثار بود؛ بزرگ ‌مردی که آسمان جود و کرامتش، سایه‌ای از محبت بر سر هر نیازمند گسترانید ودست یاری‌اش، نجات‌بخش جان‌های بی‌پناه بود و قلب پرمهرش،مرهمی بر زخم‌های محرومان.

دیروز، در دل سیلاب، گویی امواج هلیل، مأمور شدند تا او را به آغوش ملکوت فراخوانند؛ تا جان شریفش، همچون کشتی نجات، به ساحل عشق برسد.ای دریادلِ عاشق، که همواره جان خود را چون شمعی در راه خلق می‌سوزاندی، اینک که امواج هلیل را به راهی برای رفتن به سوی معبود برگزیدی، بدان که یاد تو در دل‌ها زنده است ‌و به مانند عاشقی که در مسیر کربلا، همواره لبیک‌گوی ندای حق بودی، تو را در زمره‌ شهدای عشق می‌شماریم.