وی با اشاره به جابه‌جایی عادت‌ها به‌عنوان قانون اول در این امر، افزود: همان‌طور که اگر خاطرتان باشد و در دبیرستان نیز خواندیم، یک قانونی داشتیم که انرژی از بین نمی‌رود، بلکه از حالتی به حالت دیگر تبدیل می‌شود، اینجا نیز منظورمان همین است؛ اینکه عادت از بین نمی‌رود، بلکه از شکلی به شکل دیگر تغییر می‌کند.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی بیان کرد: برای مثال، وقتی استفاده کودکمان و فرزندمان یا دانش‌آموزمان از گوشی بیش از حد است، ما به‌جای اینکه بگوییم «گوشی را بگذار کنار»، می‌آییم این عادت مخربش را با یک عادت خوب و مفید جایگزین می‌کنیم.
زراعتکار ادامه داد: این عادت باید به‌نوعی باشد که برای بچه هیجان داشته باشد و کودک ما بپذیرد که آن را بدون مقاومت انجام دهد، مثلاً می‌تواند تفریح یا فعالیت ورزشی و یا هر فعالیتی به جز درس‌خواندن باشد.
وی با تأکید بر آگاهی‌بخشی به‌عنوان نکته دوم در این امر، تصریح کرد: اگر فرزند ما نداند که چقدر از گوشی یا بازی‌های ویدئویی یا ابزارهای دیجیتال استفاده کرده، نمی‌تواند آن را مدیریت کند و تلنگری به او زده شود که آن را کمترش کند.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی عنوان کرد: برای همین، والدین ما باید یادداشت‌برداری کنند، یا در یک دفترچه یا با استفاده از اپلیکیشن‌ها یا آلارم گوشی تنظیم کنند که این زمان استفاده از گوشی را به آن‌ها گوشزد کند، بعد از اینکه استفاده بی‌رویه دانش‌آموز یادداشت شد، این را به کودکشان هم منتقل کنند تا او هم بداند که چقدر بی‌رویه استفاده کرده است.
زراعتکار کاهش تدریجی را نکته سوم در روند مدیریت استفاده دانش‌آموزان از تلفن همراه، برشمرد و اظهار کرد: استفاده از «میکرودوز» قطع گوشی، یعنی تغییراتی که ما می‌خواهیم برای دانش‌آموزانمان اعمال کنیم نباید ناگهانی باشد، بلکه به‌صورت پلکانی باشد.
وی ابزار کرد: برای مثال، اگر کودک ما امروزه پنج ساعت یا ۶ ساعت از گوشی استفاده می‌کند، من نمی‌توانم توقع کنم که فردا به‌محض اینکه آگاهی پیدا کردم، از ۶ ساعت تبدیل کنم به نیم ساعت یا ۴۵ دقیقه، بلکه باید اگر الان ۶ ساعت دارد استفاده می‌کند، برای مدت ۲ هفته؛ ۵ ساعت و نیم شود.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی اذعان کرد: بعد از دو هفته بعدی زمان استفاده از تلفن همراه تبدیل شود به پنج ساعت و بعد ۴/۵ و بعدتر نیز چهار ساعت شود تا به نتیجه دلخواه که همان نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه در روز است، برسیم، به همین دلیل بهتر است که عجله نکنیم، مدیریت استفاده از گوشی ممکن است سه ماه تا چهار ماه طول بکشد برای کسی که در حال حاضر بیش ۶ ساعت از آن استفاده می‌کند.
زراعتکار مطرح کرد: در ادامه می‌خواهم درباره موضوعی صحبت کنم که در حال حاضر دغدغه اکثر والدین است، یعنی اینکه چرا فرزند من در خانه و مدرسه حرف‌شنوی ندارد و چرا هر چقدر تلاش می‌کنم که ارتباط خوبی با او برقرار کنم، نمی‌توانم.
وی تأکید کرد: قبل از هر چیز، باید به یاد داشته باشیم که ارتباط عاطفی با فرزندمان از ارتباط کلامی مهم‌تر است، یعنی اینکه اگر ارتباط عاطفی بین من و فرزندم خوب باشد، خودبه‌خود ارتباط کلامی نیز ایجاد می‌شود.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی بیان کرد: ما والدین باید بدانیم که فرزندمان از ما انتظار دارند، وقتی فرزندمان کار خوبی انجام می‌دهد، یا حتی وقتی کار اشتباهی می‌کند، دوست دارد که ما به او بازخورد خوب یا بد بدهیم، اما ما والدین یاد گرفته‌ایم فقط زمانی به فرزندمان بازخورد می‌دهیم که کار اشتباهی انجام دهد.
زراعتکار افزود: مثلاً اگر فرزندمان یک روز صبح به‌موقع از خواب بیدار شود، به‌موقع صبحانه بخورد، به‌موقع لباس بپوشد و به‌موقع به مدرسه برود، ما هیچ بازخوردی به او نمی‌دهیم، ولی اگر یک روز صبح این کارها را به‌درستی انجام ندهد، ما به او می‌گوییم؛ «تو همیشه دیر می‌کنی» یا «تو اصلاً منظم نیستی» و همین باعث می‌شود که به فرزندمان برچسب بزنیم.
وی افزود: برای داشتن یک ارتباط عاطفی و کلامی خوب، باید این نکته را یاد بگیریم که اگر فرزندمان کار خوبی انجام داد، به‌جای اینکه فقط در ذهنمان خوشحال شویم، این را به او بگوییم.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی تصریح کرد: مثلاً بگوییم؛ «عزیز دلم، من امروز خیلی خوشحال شدم که دیدم به‌موقع بیدار شدی و به‌موقع به مدرسه رسیدی»، یا مثلاً اگر تکالیفش را به‌موقع انجام داد، به او بگوییم؛ «خیلی خوشحال شدم که دیدم قبل از بازی‌کردن، اول تکالیفت رو انجام دادی».
زراعتکار در پایان خاطرنشان کرد: با این روش، فرزندمان یاد می‌گیرد که برای ما مهم است و ما به کارهایش توجه می‌کنیم، این موضوع به او حس ارزشمندی می‌دهد و همین حس ارزشمندی باعث می‌شود که به ما بیشتر توجه کند و خواسته‌های ما را هم بپذیرد.
منبع: دقیانوس
انتهای خبر/ فلاح
