قابل تامل اینکه به نظر می‌رسد شاغلین اتباع در بخش آمار اشتغال کشور محاسبه و در کنار عدم اجرای قوانین کار بعضاً در مشاغلی با نگاه اجتماعی بالا و با اعتباری بیش‌تر از کارگران ایرانی قرار گرفته‌اند، بعضی از مشاغل را انحصاری و با بعضی از فعالان در بخش خصوصی مانند انبوہ‌سازان، کوره‌های آجرپزی، مقنی‌گری، کانال‌کشی، زه‌کشی، تجارت پسته، پارچه، دامداری و… ارتباط برقرار کرده و ضمن سرمایه‌گذاری مشترک تعیین نرخ و تکلیف کرده و بهره می‌برند؛ در رفسنجان با قانونی نانوشته فی‌مابین خودشان در روزهای اخیر (فصل برداشت پسته) مزد روزانه را تا مرز یک میلیون تومان رسانده‌اند.
شایسته ذکر است که دولت جدید افغانستان سخت‌گیری‌های زیادی درباره اشتغال ایجاد و از همه مشاغل مالیات دریافت می‌کند و شاغلان غیررسمی مانند دست‌فروشان، متکدیان و… را جمع‌آوری و حتی برای‌شان جرائم سنگین در نظر گرفته است.
بر اساس بررسی‌های صورت گرفته میدانی و مصاحبه مسئولان شهرستان رفسنجان، بسیاری از دست‌فروشان، کودکان کار، مرتکبان جرائم خشن، مزاحمان نوامیس مردم در خیابان‌های رفسنجان اتباع هستند و بعضاً برخورد قانونی مناسبی هم با آن‌ها نمی‌شود.
بلاشک مسئولان امر با نگاھی عمیق به مقوله اتباع شھرستان، در کنار مهمان‌نوازی و مھاجرپذیری، باید به تمامی جوانب حضور اتباع دقت نظر داشته و مردم شهرستان را در اولویت و کانون تصمیمات خود قرار دهند.
اشتغال اتباع، اختصاص یارانه پنهان، هزینه تحصیل، هزینه بهداشت و درمان سرسام‌آور آنان، نباید سرانه بهداشت، اشتغال جوانان شهرستان، امنیت جانی و آرامش روانی شهروندان را خدشه‌دار کند.
نباید کارگر ایرانی به دلیل حقوق پایین از کار اخراج و به جایش کارگر اتباع بدون درخواست بیمه مشغول به کار شود. بسیاری از اتباع سالیان زیادی در ایران زندگی می‌کنند در حالی که طبق ماده ۱۸۱ قانون کار، حضور اتباع در کشور نباید مستمر باشد، بلکه این حضور باید فصلی باشد.
بنابراین علاوه بر تعیین تکلیف مهمانان فعلی چنانچه از امروز مهمانی را دعوت می‌کنیم باید از قبل مقدمات و زیرساخت‌های حضور وی را فراهم کنیم.
منبع: خانه خشتی
انتهای خبر/
