احمد جلالی جواران

بسم الله الرحمن الرحیم
وصیت نامه اینجانب احمد جلالی
و لا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عن ربهم یرزقون
گمان مبرید شهیدان مرده اند بلکه زنده اند و نزد خدایشان روزی می خورند اما شما از این حقیقت غافلید .از آنجا که قرآن می گوید هر گاه در امر دین از شما کمکی خواستند از جان و مال خود گذشته و با تمام وجود بشتابید بر خود دانستم که راهی  جبهه های جنگ حق علیه باطل شوم و اینکه وصیت نامه ام  را بنویسم تا اگر خدا سعادت عظیم شهادت عظیم  شهادت  را نصیبم گرداند بدانید که حرف هایم با شما بازماندگانم چه بوده امروز که صدام این مهره ی پاید آمریکا به خاک و مرز کشور اسلامیمان تجاوز کرده بر تک تک ما جوانان است که به یاری حسین زمانمان بشتابیم ولو اینکه از با ارزشترین چیزس که خدا هدیه مان کرده (جانمان ) بگذریم. پدر بدانید که من این راه را آگاهانه انتخاب کردم زیرا می دانستم شهادت نعمت بزرگی است و  ازشما می خواهم که مرا ببخشید و شما ای مادرم خوشحال باشید که اولین فرزندتان را در راه خدا قربانی کردید و قبلا چرا چراغی برای خود فرستادید مبادا بر مزارم  اشک بریزید و مرا  مرده نپندارید که اجرم و از همه مهمتر اجر خودتان را ضایع می کنید و اما شما ای برادران فکر نکنید که من برادر بزرگتر شما بودم و رفتم از شما می خواهم  که اسلحه ام را برداشته و راهم را ادامه دهید و فرزندانی مفید برای جامعه باشید و اما بر خود می دانم که در پایان چند کلمه ای راجع به خواهرم بگویم.ساعتم را به خواهرم بگویم ساعتم را به خواهرم بدهید و شما ای پدر و مادرم او را از پسر داییم (علی) رد نکنید چون من او را زیاد دوست دارم.
و شما ای دوستان برای ظهور هر چی زودتر مهدی دعا کنید و لحظه ای از خط نایب به حقوقش ابراهیم زمان خمینی عزیز خارج نشوید و جبهه ها را خالی نگذارید و دستورات آیت الله منتظری را مجری باشید.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته  

یکم ‌دی ۱۳۴۱، در روستای جواران از توابع شهرستان بافت چشم به جهان گشود. پدرش علی، کشاورز بود و مادرش فضه نام داشت. سواد خواندن و نوشتن نداشت.‌ پاسدار بود، دوم‌ فروردین ۱۳۶۱، در دشت‌- عباس توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در زادگاهش واقع است.