بسم الله الرحمن الرحیم

أنا خلیفه الشهید فی أهله من أرضاهم فقد أرضانی ومن أسخطهم فقد أسخطنی

خداوند بزرگ به شهید می فرماید من جانشین شهید در خانواده اش هستم آنکس که آنرا خشنود کند مرا خشنود کرده آنکه آنان را به خشم آورد مرا به خشم آمرده است.
به نام خداوند بخشنده مهربان
با درود فراوان به رهبر کبیر و عالیقدر انقلاب آن اسطوره مجاهد رهبر نستوه ابراهیم زمان. نایب مهدی (عج) و سلام بر خانواده شهدای گلگون کفن و طلب مغفرت از خداوند تبارک و تعالی به ارواح مطهره شهدای کربلای ایران از همشهریان عزیزم می خواهم که به ندای امام لبیک گفته و آن ابراهیم زمان را یاری نمایند. نماز بخوانند خمس و زکوه دهند و جهاد بنمایند و نگذارند که ابرجنایتکاران نفس بکشند و دست آنها را از بیخ و بن برکنند و چنان سیلی بر پیکر بی جان صدام وارد کنند که تمامی جهانخواران بلرزند و به امید خداوند و با رهبری امام صدام دیگر رفتنی هست. ای برادران و عزیزان ای جوانان بخدا قسم حقیقت رابیابید و حسین را در صحرای کربلا یاری نمایید و نگذارید که رهبرمان مورد حملات منافقین قرار گیرد. پشتیبانی ولایت فقیه باشید تا خدا پشتیبان شما باشد. از دروغ و غیبت بپرهیزید ای برادران حسینیان رفتند اما شما که مانده اید زینب گونه باشید. مسئله ناموس و شرف در کار است.
و اما تو ای پدر بزرگوارم زحمت من را زیاد کشیدی. بسیار خون دل خوردی خونت بر بسیاری از سنگها ریخت که دستهایت پینه بسته و با پای برهنه بسیار کار کردی تا من را بزرگ کردی. از زحماتی که درباره من کشیدی بسیار تا بسیار ممنون هستم و از تو تقاضا دارم چون من در زنده بودنم فرد خوبی نبودم، قدر آن زحمات تو را ندانستم مرا عفو کنی.
و تو ای مادر مهربانم، ای کسی که شب و روز را در کنار گهواره من بیدار بودی و من را لالایی می دادی اگر یک دفعه یک ناراحتی برای من بوجود می آمد تو آرام نداشتی از تو طلب بخشش می کنم و از تو می خواهم اگر جسد من پیدا شد و آوردند آنجا تو اصلا ناراحت نشده و گریه نکنی. به جای اینکه در مرگ من گریه کنی به جان امام دعا کن که در آن دنیا
با فاطمه زهرا همنشین خواهی بود.
و شما ای برادران و خواهرانم امید به خداوند دارم که شهیدمان مورد قبول پروردگار قرارگرفته باشد.
از شما می خواهم که هیچگونه ناراحت نشود چه جسد من را آوردند و چه نیاورند، اگر نیاورند اجر بیشتری پیش خدا می برید. بگذارید که ندانند من کجا هستم و از شما یکایک طلب مغفرت می کنم.
اما تو ای همسرم ای کسی که بعد از خدا دیگر تو بودی چون چند وقتی که با هم بودیم تو زینب گونه بودی. و رفتارت مورد قبول فاطمه زهرا بود. بجز خدا کسی را مهربانتر از تو ندیدم. ای غمخوارم تو بودی که اگر من انگشتم درد می گرفت دیگر آرام نداشتی و عهد می کردی که تو موقعی که من ناراحت هستم دهان به هیچ چیز نزنی و تا سرحد امکان برایم کوشش می کردی از تو می خواهم که این بنده حقیر و گنهکار را ببخشی. چون بعضی از مواقع به تو سخت گیری می کردم از تو می خواهم که در مرگ من گریه نکنی اگر می خواهی در آن دنیا از خدایم بخواهم که تو را با فاطمه زهرا همنشین کند، پس گریه نکن و در عوض بر ایمانت بیفزا و کارهای خوب انجام بده. تو دیگر یک زن معمولی نیستی و تو دیگر همسر شهید هستی و بار مسئولیتت زیاد شده است خداحافظ تو ای همسرم.
از کلیه دوستان تقاضا دارم که مرا ببخشند و بر سر مزار من آیند و قرآن بخوانند.
و از برادران سپاه تقاضا دارم که من را در زادگاهم رابُر – اسکر دفن کنند.
آدرس – بافت – رابر – روستای اسکر

یکم‌ خرداد ۱۳۴۲، در روستای اسکر از توابع شهرستان رابر ‌چشم به ‌جهان گشود. پدرش ‌میرزاحسن، کشاورز بود و مادرش خانم نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. سال ۱۳۶۲، ازدواج نمود و صاحب یک دختر شد. پاسدار بود، چهارم‌ آبان ۱۳۶۲، در مریوان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به دست و سینه، شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.