وی افزود: در برخی از کشور‌های دنیا سیاست تک فرزندی به دلیل اینکه یک‌سری سیاست‌های کاهش جمعیتی داشتند اجرا شد ولی در هیچ کشوری به عنوان یک سیاست پایدار مد‌نظر نبوده و نیست.
معاون تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی جیرفت مطرح کرد: جدا از ابعاد سیاسی و اجتماعی این مسئله، از دید روان‌شناختی و تربیتی در خصوص اینکه آیا تک فرزندی خوب است یا خیر به یک‌سری نکات اشاره می‌کنم.
عسکرپور بیان کرد: بچه‌هایی که تک فرزند هستند نه اینکه واقعاً بچه‌های معمولی نباشند ولی واقعیت این است که بزرگ کردن تک فرزند خیلی سخت‌تر از بزرگ کردن دو، سه یا چهار فرزند است، به دلیل اینکه این بچه‌ها دچار یک‌سری مشکلات می‌شوند و یکی از معایب نداشتن خواهر و برادر این است که این‌ها نسلی تنها خواهند بود.
وی اذعان کرد: این نسل تنها در آینده هم باید زحمت والدین خود را به دوش بکشند و هم باید مسائل نسل خودشان و بچه‌های خودشان که قاعدتاً آن‌ها نیز تک فرزند هستند را مدیریت کنند که کار بسیار سختی خواهد شد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت عنوان کرد: از طرفی تک فرزند‌ها محور توجه هستند و این موضوع باعث پرتوقع شدن و ایجاد انتظارات غیرواقع‌بینانه در این بچه‌ها می‌شود که می‌تواند وقتی که این بچه‌ها در اجتماع وارد می‌شوند آسیب‌هایی برای آنان به همراه داشته باشد که مدیریت کردن آن نیز کار راحتی نیست.
عسکرپور ابراز کرد: از طرفی دیگر بچه‌های تک فرزند توان کنترل و مدیریت کردن احساسات را کم‌تر دارند نسبت به بچه‌های چند فرزندی به دلیل اینکه ما اولین جایی که یاد می‌گیرم بخواهیم احساسات خود را مدیریت کنیم، رقابت کنیم و حق خودمان را بگیریم در کانون خانواده و در رقابت با خواهر و برادر است، وقتی که از این مسئله محروم باشیم طبیعتاً توان کنترل احساسات ضعیف‌تر خواهد بود.
وی اظهار کرد: این بچه‌های تک فرزند مهارت‌های ارتباطی ضعیف‌تری دارند، در واقع مهارت‌های ارتباطی آن‌ها تعویق می‌افتند یعنی باید این مهارت را فقط در سطح مدرسه یاد بگیرند و در سطح خانواده متأسفانه از این مهارت محروم می‌شوند.
معاون تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی جیرفت بیان کرد: مسئله دیگر بالغانه رشد کردن این بچه‌هاست که نکته بسیار مهمی است، بچه‌های تک فرزند در یک رابطه یک به دو قرار می‌گیرند یعنی یک کودک و دو بالغ و طبیعتاً رفتارهایشان کودکانه نیست و از آن دنیای کودکی فاصله می‌گیرند.
عسکرپور تصریح کرد: نکته خیلی مهم دیگر این است که انتظارات زیادی که والدین از این بچه‌ها دارند زیاد است، در حقیقت والدین تک فرزند می‌خواهند تمام مهارت‌هایی که یک خانواده چند فرزندی دارد در همین یک فرزند به وجود بیاورند و خیلی سعی می‌کنند به این بچه‌ها فشار بیاورند و استعداد‌های زیادی را در آن‌ها کشف کنند و آن‌ها را به کلاس‌های متعدد می‌فرستند که باعث ایجاد یک فشار روانی مضاعف، استرس و اضطراب در این بچه‌ها می‌شود.
وی ادامه داد: نکته دیگر این است که بچه‌های تک فرزند دچار کمال‌گرایی افراطی می‌شوند و دلیلش همان انتظارات بالایی است که والدین از آن‌ها دارند، طبیعتاً آدم های کمال‌گرا در سطح جامعه وقتی که با واقعیت‌های جامعه مواجه می‌شود آسیب‌های بیش‌تری می‌بینند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت تأکید کرد: نکته آخر این است که آن وابستگی که بین والدین و بچه‌های تک فرزند وجود دارد خیلی دیرتر از بین می‌رود و دیرتر بچه‌ها به استقلال می‌رسند و این می‌تواند برای کودک آسیب زننده باشد.
عسکرپور در پایان خاطرنشان کرد: امیدوار هستم که ما با باور، منطق و اطلاعات درست بتوانیم بهترین تصمیم را در زندگی شخصی خود بگیریم.
منبع: دقیانوس
انتهای خبر / فلاح
