وَ قَالَ (علیه السلام) لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا:
و به يكى از يارانش كه بيمار بود، فرمود: جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ [مِنْكَ] مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ، فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ وَ لَكِنَّهُ يَحُطُّ السَّيِّئَاتِ وَ يَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ، وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِي الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَيْدِي وَ الْأَقْدَامِ. وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةََ.
[قال الرضي رحمه الله تعالى و أقول صدق (علیه السلام)، إن المرض لا أجر فيه لأنه ليس من قبيل ما يستحق عليه العوض لأن العوض يستحق على ما كان في مقابلة فعل الله تعالى بالعبد من الآلام و الأمراض و ما يجري مجرى ذلك و الأجر و الثواب يستحقان على ما كان في [مقابل] مقابلة فعل العبد، فبينهما فرق قد بيّنه (علیه السلام) كما يقتضيه علمه الثاقب و رأيه الصائب].
بيمارى و پاک شدن گناهان (اخلاقى، معنوى):
خدا آنچه را كه از آن شكايت دارى (بيمارى) موجب كاستن گناهانت قرار داد، در بيمارى پاداشى نيست امّا گناهان را از بين مى‌برد، و آن‌ها را چونان برگ پاييزى مى‌ريزد، و همانا پاداش در گفتار به زبان، و كردار با دست‌ها و قدم‌هاست. و خداى سبحان به خاطر نيّت راست، و درون پاک، هر كس از بندگانش را كه بخواهد وارد بهشت خواهد كرد.
(سید رضی مى‌گويد: راست گفت امام على عليه‌السّلام «درود خدا بر او باد» كه بيمارى پاداشى ندارد، بيمارى از چيزهایى است كه استحقاق عوض دارد، و عوض در برابر رفتار خداوند بزرگ است نسبت به بنده خود، در ناملايمات زندگى و بيمارى‌ها و همانند آن‌ها، امّا اجر و پاداش در برابر كارى است كه بنده انجام مى‌دهد. پس بين اين دو تفاوت است كه امام عليه‌السّلام آن را با علم نافذ و رأى رساى خود، بيان فرمود).
منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/ طهماسبی
