وَ قَالَ (علیه‌السلام): عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ، وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ، فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛ وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى؛ وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ.
شگفتى ضدّ ارزش‌ها (اخلاقى، اجتماعى، اعتقادى):
و درود خدا بر او، فرمود: در شگفتم از بخيل: به سوى فقرى مى شتابد كه از آن مى گريزد، و سرمايه‌اى را از دست مى‌دهد كه براى آن تلاش مى‌كند، در دنيا چون تهيدستان زندگى مى‌كند، امّا در آخرت چون سرمايه‌داران محاكمه مى‌شود.
و در شگفتم از متكبّرى كه ديروز نطفه‌اى بى‌ارزش، و فردا مردارى گنديده خواهد بود.
و در شگفتم از آن كس كه آفرينش پديده‌ها را مى‌نگرد و در وجود خدا ترديد دارد.
و در شگفتم از آن كس كه مردگان را مى‌بيند و مرگ را از ياد برده است.
و در شگفتم از آن كس كه پيدايش دوباره را انكار مى‌كند در حالى كه پيدايش آغازين را مى‌نگرد.
و در شگفتم از آن كس كه خانه نابود‌شدنى را آباد مى‌كند، امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است.
منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/طا
