شاید قرار گذاشته از عروسک‌های بمب‌گذاری شده‌ای بگوید که سربازان صهیونیست آن را در میان آوار خانه‌های مردم غزه جاگذاری کرده‌اند تا کودک امیدوار غزه‌ای وقتی به آوار خانه می‌رسد باذوق و امید عروسک را بردارد و آن وقت است که عروسک منفجر شود و خوشی خانواده‌ای که دوباره به خانه برگشته به عزا تبدیل شود.
شاید آمده از جنایت دیگر صهیونیست‌ها بگوید. از وسط آوارگی و تماشای صحنه‌های تکه‌تکه‌شدن بدن کودکان غزه آمده و….. اما عبدالرحمن حرف دیگری دارد و می‌گوید آمده‌ام از سودان بگویم. از اخبار برادرانمان در سودان؛ هزاران نفر کشته شده‌اند، هزاران نفر آواره. برادران ما در سودان مثل ما با موشک کشته نمی‌شوند. ذبح می‌شوند و شنیع‌ترین قتل‌ها روی آنها انجام می‌شود. ویدئوهایش را دیده‌اید؟ زن‌های سودان؟ حتی به عقل و دل آدمیزاد خطور نمی‌کند که چه بلایی بر سر زن‌های سودان می‌آید. برادران سودانی هم مثل ما یک جمله مشترک دارند. عرب‌ها کجایند؟ مسلمانان کجایند؟
صدایش را دوباره در گلو می‌اندازد و می‌گوید می‌دانید که پیامبر گفته‌اند مؤمنان در دوستی، عطوفت و مهرورزی نسبت به هم چونان یک پیکرند. هر گاه عضوی از آن به درد آید دیگر اعضا را بی‌خوابی و تب فرامی‌گیرد. اما مسلمانان الان کجایند؟ بیدار شوید و برای برادرانتان در سودان دعا کنید حتی اگر ایمانتان ضعیف باشد. این صدا و این ویدئو شگفت‌انگیز است. چون از سرزمینی برمی‌خیزد که خودش هنوز زیر آوار است؛ جایی که کودکانش ماه‌هاست روی خاک می‌خوابند. اما مردم غزه، با بدنی زخمی و خانه‌ای ویران و داغ عزیزان بر دل، دغدغه سودان را دارند؛ این یعنی هنوز روح «امت واحده» زنده است.
نیروهای واکنش سریع طی دو روز نخست ورودشان به شهر الفاشر، مرکز استان دارفور شمالی در غرب کشور، ۳۰۰ زن را به قتل رسانده‌اند. وزیر سودان گفته: آنچه در الفاشر اتفاق افتاده، پاک‌سازی قومی سیستماتیک و جنایت بزرگی است که همگی با سکوت پیشه‌کردن در برابر این جنایت همدست هستن.
منبع: فارس
انتهای خبر/ م
