در نگاه الهی، هیچ تغییری در زندگی مردم بی‌دلیل اتفاق نمی‌افتد. همان‌طور که پاکی نیت‌ها باعث برکت و آرامش می‌شود، گناه و بی‌توجهی به حقیقت، موجب ازبین‌رفتن نعمت‌هاست. اما درِ بازگشت همیشه باز است؛ اگر مردم باصداقت و دل‌پاک به‌سوی خدا برگردند و از اشتباهات خود پشیمان شوند، خدا همان نعمت‌های ازدست‌رفته را دوباره به آنان برمی‌گرداند و خرابی‌ها را اصلاح می‌کند.

 بنابراین، سرنوشت ملت‌ها تنها به دست خودشان رقم می‌خورد. هیچ قدرتی نمی‌تواند نعمت را از مردمی بگیرد که قدرش را می‌دانند و در مسیر درست گام برمی‌دارند. وقتی جامعه‌ای عدالت، صداقت و تقوا را پایه رفتار خود قرار دهد، خداوند برکت را در کار و زندگی‌شان می‌ریزد. اما اگر دروغ، ظلم و بی‌تفاوتی جای آن ارزش‌ها را بگیرد، دیریازود نشانه‌های زوال در زندگی‌شان آشکار می‌شود. بازگشت به خدا، یعنی بازگشت به همان مسیر روشن انسانیت و راستی که ضامن پایداری هر نعمتی است.
 امیرالمؤمنین علیه‌السلام در سخنی پرمعنا به این سنت ثابت الهی اشاره کرده، می‌فرماید:«ایْمُ اللَّهِ مَا کَانَ قَوْمٌ قَطُّ فِی غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَیْشٍ فَزَالَ عَنْهُمْ إِلَّا بِذُنُوبٍ اجْتَرَحُوهَا، لِ «أَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ»، وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ حِینَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا إِلَی رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ، لَرَدَّ عَلَیْهِمْ کُلَّ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ کُلَّ فَاسِدٍ».

به خدا سوگند هرگز ملّتی از ناز و نعمت زندگی گرفته نشدند مگر به کیفر گناهانی که انجام داده‌اند، زیرا خداوند بر بندگان خود ستم روا نمی‌دارد، اگر مردم به هنگام نزول بلاها، و گرفته‌شدن نعمت‌ها، با درستی نیّت در پیشگاه خدا زاری کنند، و با قلب‌های پر از محبّت از خداوند درخواست عفو کنند، آنچه از دستشان رفته باز خواهد گشت، و هر گونه فسادی اصلاح خواهد شد. (خطبه ۱۷۸)

 این سخن در حقیقت یک قانون اخلاقی و اجتماعی را بیان می‌کند؛ قانونی که نشان می‌دهد زوال نعمت‌ها و گسترش گرفتاری‌ها ریشه در رفتار انسان دارد، نه در اراده‌ای بی‌حساب از سوی خداوند. جامعه‌ای که در مسیر نافرمانی، بی‌عدالتی و بی‌توجهی به ارزش‌ها گام برمی‌دارد، آرام‌آرام برکت را از دست می‌دهد. اما راه اصلاح همیشه باز است: توبهٔ صادقانه، بازگشت از خطا، و روی‌آوردن به دعا و عمل صالح می‌تواند زمینهٔ بازگشت نعمت‌ها و آرامش را فراهم کند. در واقع، وعدهٔ الهی روشن است؛ خداوند با بندگان خود قهر نمی‌کند، مگر آنگاه که آنان خود پیوند با او را قطع کنند.

منبع: تسنیم 

انتهای خبر/ م