اتاقی نه چندان وسیع، اما پر از امید، خلاقیت و دستانی زنانه که هر کوک‌شان را با شوقی عمیق به آینده‌ای روشن می‌زنند. اینجا کارگاه دوخت «یاس» است؛ جایی که نه فقط پارچه‌ها دوخته می‌شوند، بلکه تکه‌های پنهان عزت و عفاف زن ایرانی به نخ، جان وصل می‌خورند.
در گوشه‌ای از این اتاق، چرخ‌ها در حرکت‌اند؛ یکی چادر بشرا می‌دوزد، یکی آستین عبای عربی را می‌چرخاند، دیگری چادرهای قدیمی مشتریان را به زندگی تازه‌ای برمی‌گرداند. میز کار کوچک اما منظم است، قفسه‌هایی از پارچه‌های مشکی، خاکستری، گیپوری، و چرخ‌هایی که گویی سال‌ها خاطره و صبوری را در خود دارند. همه چیز نشان از دنیایی دارد که در ظاهر ساده است، اما در بطنش جهانی از خلاقیت و باور نهفته است.
در میان این صحنه، زهرا علیزاده ایستاده است؛ زنی از دل همین خاک، متولد ۱۳۶۳، که کار را از صفر شروع کرد و حالا پس از نزدیک به دو دهه، خود به یکی از شاخص‌ترین چهره‌های کارآفرینی حجاب‌محور در جنوب شرق کشور بدل شده است. نه تنها لباس می‌دوزد، بلکه سبکی در پوشش زنانه بنا کرده که میان سنت و نیازهای امروز، پلی از وقار کشیده است.
کارگاه او فقط یک مکان تولیدی نیست؛ یک کانون زنانه است. جایی برای آن‌هایی که دنبال راهی برای حفظ کرامت‌شان در دنیای پرتلاطم امروزند. جایی که زنان می‌آیند، یاد می‌گیرند و لباس‌هایی می‌دوزند که فقط تن را نمی‌پوشاند بلکه نگاه را هم مهار می‌کند؛ پوششی از جنس ایمان و زیبایی.
گفتگوی تفصیلی زیر روایت تلاش و خلاقیت این بانوی کارآفرین است؛ گفتگویی درباره زن، حجاب، خیاطی و امید.
اقطاع خبر- خانم علیزاده، آغاز مسیر حرفه‌ای شما در حوزه خیاطی چگونه بود؟
حدود ۱۷ سال است که به صورت حرفه‌ای وارد حوزه خیاطی شده‌ام. از همان ابتدا هدفم فقط دوخت ساده نبود، بلکه می‌خواستم پوششی را طراحی کنم که در عین حفظ حجاب، کاربردی و مناسب زندگی امروزی خانم‌ها باشد. در آن سال‌ها کسی در کرمان نبود که چادرهای مدل‌دار بدوزد، برای همین تصمیم گرفتم با الگوبرداری از چادرهای عربی و ترکیب آن با نیاز خانم‌های ایرانی، اولین نمونه‌های چادرهای مدل‌دار را در کرمان ارائه کنم.
.jpg)
نمایندگی چادر جلاوبیب را گرفتم، در نمایشگاه‌ها شرکت کردم و خوشبختانه خیلی زود شناخته شدم. استقبال خوبی از طرح‌هایم شد و این دلگرمی باعث شد مسیرم را جدی‌تر ادامه بدهم.
اقطاع خبر- طراحی مدل‌های خاص چادر ایده شما بود؟
ابتدا برخی مدل‌ها را از نمونه‌های موجود بررسی می‌کردم اما کم‌کم متوجه شدم هر مدل برای همه خانم‌ها مناسب نیست. برای همین اصلاحاتی روی آن‌ها انجام دادم. مثلاً یک چادر مدل‌دار ممکن بود به‌دلیل برش اشتباه، در بدن راحت قرار نگیرد. آن مدل را اصلاح کردم، قالب‌بندی جدید دادم و سپس به فکر طراحی مدل‌های خاص خودم افتادم.
یکی از مدل‌های من «چادر بشرا» است؛ ترکیبی از چادر عربی اصیل، لبنانی با الگوی مخصوصی که کاملاً حاصل تجربه شخصی من است. این طراحی‌ها را براساس نیاز خانم‌ها در رفت و آمدهای اجتماعی، دانشگاه، یا محیط کاری توسعه دادم تا حجاب فقط محدود به شکل سنتی نباشد، بلکه کاربردی، سبک و قابل استفاده برای همه موقعیت‌ها باشد.
اقطاع خبر- به چادری کهنه هم اشاره کردید؛ لطفاً بیش‌تر در این‌باره بگویید.
یکی از ابتکارات ما، تبدیل چادرهای استفاده‌شده به مدل‌های جدید است. خیلی از خانم‌ها چادرهایی دارند که سنگین است یا دیگر به کارشان نمی‌آید. ما به آن‌ها پیشنهاد می‌دهیم این چادرها را به عبا یا مدل‌های جدید و سبک‌تر تبدیل کنند. این کار دو مزیت دارد؛ هم از لحاظ اقتصادی به نفع آن‌هاست، چون دیگر نیاز به خرید چادر جدید ندارند، هم از پارچه باارزش چادر استفاده بهینه می‌شود. برای خیلی از خانم‌ها این موضوع نجات‌بخش بوده، چون در شرایط فعلی اقتصادی، امکان خرید چادر نو را نداشتند.
اقطاع خبر- کارگاه «یاس» چطور شکل گرفت و چه روندی را طی کرد؟
در ابتدا با یک چرخ خیاطی کارم را شروع کردم. با استقبال خانم‌ها، کم‌کم کارگاه را بزرگ‌تر کردم. در اوج کار، ۱۵ چرخ خیاطی داشتیم و حدود هفت تا هشت نیروی خانم با ما همکاری می‌کردند. سفارشات از سطح شهر، نمایشگاه‌ها و حتی ارگان‌های دولتی دریافت می‌کردیم. مثلاً برای ۲۲ بهمن، چادرهای آستین‌دار با رنگ پرچم ایران طراحی کردیم و در همایش‌های بزرگ استفاده شد.
اما در سال‌های اخیر، به دلایل مختلف از جمله کمبود نیروی ماهر در کرمان و مشکلات اقتصادی، کارگاه کوچک‌تر شده و اکنون با دو تا سه نفر نیرو کار را ادامه می‌دهیم. با این حال هنوز هم در حال فعالیت هستیم و مدل‌های جدید را به‌طور مداوم طراحی و تولید می‌کنیم.
اقطاع خبر- اصلی‌ترین مشکل امروز کارگاه چیست؟
بزرگ‌ترین مشکل ما کمبود نیروی متخصص و متعهد است. پیدا کردن خانمی که هم اهل یادگیری باشد، هم کار را با دقت انجام دهد، سخت شده. از طرف دیگر، نبود بازار فروش دائمی در کرمان، باعث شده تولیدکننده‌ها به سختی فعالیت کنند. بسیاری از بانوان کرمانی ترجیح می‌دهند از قم یا تهران خرید کنند چون در کرمان عرضه مناسب نداریم. اگر بازاری برای فروش محصولات حجاب ایجاد شود، واقعاً رونق تولیدی‌های بومی چند برابر خواهد شد.
اقطاع خبر- شما ایده‌ای هم برای اشتغال خانگی زنان دارید؛ لطفاً آن را هم توضیح دهید.
بله، طرحی دارم که بتوانیم به بانوان خانه‌دار پارچه برش‌خورده بدهیم و آن‌ها در خانه، در کنار فرزندان‌شان کار دوخت را انجام دهند. این زنان دغدغه حضور بیرون از خانه را ندارند، کارشان را با آرامش انجام می‌دهند و از نظر مالی هم مستقل می‌شوند.
اگر این طرح اجرا شود، بسیاری از زنان از مشاغل کاذب فاصله می‌گیرند و جامعه زنانه ما یک گام بزرگ به سمت استقلال واقعی و سلامت فرهنگی برمی‌دارد.
اقطاع خبر- به عنوان یک بانوی کارآفرین چه انتظاری از مسئولان دارید؟
من از استانداری و مدیرکل امور بانوان انتظار دارم که از تجربه ما استفاده کنند. سال‌هاست در این حوزه کار می‌کنم؛ طراحی، دوخت، نمایشگاه و فروش. ایده‌پردازم و می‌دانم نیاز بازار چیست. درخواست من این است که مرا به عنوان مشاور یا بازوی اجرایی ببینند تا بتوانیم با کمک هم بازار فروش ثابت، حمایت از نیروی کار و آموزش مهارت‌محور برای زنان راه‌اندازی کنیم.
اقطاع خبر- سخن پایانی‌تان برای دختران و زنانی که می‌خواهند مسیر کارآفرینی را آغاز کنند چیست؟
ببینید، به نظر من هیچ‌چیز مانع یک زن نمی‌شود، جز ترس خودش. کار نبود، سرمایه نبود، شرایط سخت بود؛ همه این‌ها بهانه‌اند. اگر هدف داشته باشی، و باور داشته باشی که می‌توانی، حتماً موفق می‌شوی.
هر کسی باید خاک راه را بخورد، باید با صبوری پیش برود، اما مقصد همیشه وجود دارد. زن ایرانی قوی‌تر از آن است که با مانع‌ها زمین‌گیر شود. ما باید یاد بگیریم به جای دیدن موانع، به انتهای مسیر نگاه کنیم، سختی ابتدای راه را درنظر نگیریم بلکه به شیرینی انتهای مسیر فکر کنیم.
انتهای خبر/ پسند
