وَ قَالَ (علیه السلام) أَفْضَلُ الزُّهْدِ، إِخْفَاءُ الزُّهْدِ.
و فرمود (ع): برترين پارسايي‌ها آن است كه در نهان باشد.
امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه و گهربارش مى‌فرماید: «برترین نوع پارسایى مخفى داشتن پارسایى است»; (أَفْضَلُ الزُّهْدِ إِخْفَاءُ الزُّهْدِ).
این سخن اشاره به برنامه‌اى است که زاهدان ریایى در آن عصر و این عصر براى جلب قلوب مردم انتخاب مى‌کردند؛ لباس‌هاى ساده و مندرس و گاه از کرباس و خانه‌اى محقر و طعامى بسیار ساده براى خود بر مى‌گزیدند تا مردم به آنها اقبال کنند و گاه آنها را مستجاب‌الدعوه پندارند و از این طریق مقامى در اجتماع پیدا کنند و یا اموالى را پنهانى گرد مى‌آوردند.
بسیار مى‌شد که زندگانى درونى و بیرونى آنها با هم بسیار متفاوت بود و با توجه به این که ریاکارى نوعى شرک و خودپرستى است آنها گرچه ظاهراً زاهد ولى در باطن مشرک بودند و گاه سرچشمه خطراتى براى جامعه مى‌شدند.
زاهد واقعى آن کس نیست که به سراغ دنیا رفته، ولى چون آن را به چنگ نیاورده ناچار لباس زهد به خود پوشیده است.
زاهد واقعى کسى است که دنیا به سراغش آمده و او آن را نپذیرفته و زندگى زاهدانه را بر نعیم دنیا ترجیح داده است.
منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/ طهماسبی
