دیدم داستان، داستانی است که آمیخته با ناکامی است. یعنی انگلیسی‌ها آمدند شیراز‌، پدر همه را درآوردند و همه کار کردند و بالاخره هم قهرمان داستان را کشتند و مرده‌اش را دادند دست زن و بچه‌اش که ببرند دفن کنند. من، هر کتابی را که می‌خوانم، پشتش دو سه جمله می‌نویسم.

الان اگر آن کتاب را بیاورند، خواهید دید این جمله پشت آن نوشته شده که «این کتاب را طاقت نیاوردم بخوانم.» یعنی دیدم خواندنش، با این زندگی پر از غصه و دائم در حال مبارزه‌، جور در نمی‌آید. زندگی ما این‌طور بود. این بود که بعد از انقلاب، سووشون را خواندم».

اما بازسازی این اثر توسط خانم «نرگس آبیار» و تبلیغات منتشرشده از سریال به جای بازتاب عمق محتوای اصلی، به ابتذالی فراتر از حد تصور دچار شده است.

تبلیغات این سریال نه تنها مشت نمونه خروار از محتوای داستان نیست، بلکه بخش‌های حاشیه‌ای و نازل را برجسته کرده و از هرگونه پرداخت به مفهوم تاریخی، مبارزه و مفهوم استعمار که رکن اصلی کتاب است، به دور مانده است.

صحنه‌های رقص مختلط زن و مرد، تصاویر اتاق‌خوابی، تماس زن و مرد بازیگر نامحرم که در دنیای خارج از فیلم نسبتی باهم ندارند و حتی اجبار سربازان انگلیسی به اجرای پرفورمنس‌ها، صحنه‌هایی هستند که نه تنها خلاف داستان اصلی کتاب بلکه کاملاً برخلاف ارزش‌ها و شئونات فرهنگی و اسلامی ماست.
 

منبع: فارس

انتهای خبر/ م