حمزه در سال ۱۳۴۹ در مدرسه ابتدایی نجفآباد تحصيلات ابتدایی خود را آغاز كرد و دوره تحصيلات راهنمايی خود را در مدرسه شهيد اشرفی اصفهانی سيرجان سپري و در سال ۱۳۵۸ برای گذراندن دوران دبيرستان وارد مدرسه شهيد چمران شد.
وی تحصيلات خود را تا دوم دبيرستان ادامه داد و با تشويق چند تن از دوستان و علمای سيرجان تصميم به ادامه تحصيل در حوزه علميه قم گرفت و در تاريخ ۱۳۵۸ عازم قم شد و در طی چهار سال در مدرسه علميه امام جعفر صادق (ع) تحصيلات حوزوی را فرا گرفت.
حمزه در حين تحصيل در دوران ابتدایی و راهنمايي فعاليتهایی را در مسجد نجفآباد از جمله تأسيس كتابخانه و تشويق دوستان به نماز انجام میداد.
همت والايی در برپايی نماز جماعت داشت و در دوران تحصيل در حوزه، انجمن اسلامی جوانان نجفآباد را با همكاری دوستان تأسيس کرد و در حوزه با پول روزه و نماز استیجاری، برای كتابخانه مسجد نجفآباد فراهم میکرد.
در سال ۱۳۵۹ مدت دو ماه از طريق سپاه سيرجان در رفسنجان فعاليت كرد و بعد از آن طی دو مرحله یعنی ۲۵/۸/۶۰ و در تاريخ ۲۳/۱۱/۶۰ از طريق سپاه سيرجان به جبهه اعزام شد و سرانجام در تاريخ ۹/۱/۶۱ در دشت عباس و در عمليات فتحالمبين به شهادت رسید.
گزیدههای از وصیتنامه شهید «حمزه شهبا» در سالروز شهادتش را مرور میکنیم؛
بسم ربالشهداء والصديقين
راه دراز است و مقصد پرزحمت و دور، اگر به جای اين راه معنوی مسافرتی معمولی و عادی بود و اگر استفاده مادی داشت آن وقت راه كوتاه بود.
هدف و راه دراز است اين چيزی نيست كه قابل ترديد باشد، ولی در مقابل چه مقصدی، وقتی مقصد دعوت به خدا و راه خدا باشد، دوری و درازی راه چيزي نيست.
مگر مسلمان میخواهد در پايان اين راه به برگ و نوايي برسد . . . مسلمان هدف نهايی كارهايش رسيدن به پاداش الهي است. چه چيزی بهتر از اين كه انسان اين جان ناقابل خود را هديه راه خدا بكند و به او بفروشد و در عوض بهشت را بگيرد.
چه چيزی بهتر از اين كه انسان با خدا معامله كند. اين يک افتخار است برای يک فرد مسلمان كه طرف مقابل معاملهاش و خريدار جنسش كه همان جان آدم باشد، اگر فرد مسلمان و مجاهد بخواهد به پاداش الهی برسد ديگر برای او درازی و كوتاهی راه، عبور از موانع و يا عدم عبور از آن در اين راه مشكلی ايجاد نمیكند، شكی نيست كه بين راه خار و خس است.
هيچ كس نمیگويد راه هموار است. اين راه راه بازسازی است. راه بازگشت انسان به خدا و قرآن.
چند كلمهای هم برای ملت قهرمان پرور ايران مینویسم؛ اي خواهر و برادر كه هميشه در صحنه حاضريد و گوش به فرمان امام، همان گونه كه تا به حال پشت جبهه را محكم و استوار نگه داشتهايد، از اين به بعد نيز همان طور باشيد.
ای امت مسلمان، اميدوارم كه اين سخن من را که از فرسنگها راه میرسد بپذيريد. ای ملت قهرمانپرور، به ياد رزمندگان در جبهه باشيد و گوش به فرمان امام عزيز. نكند امام را تنها بگذاريد.
خدای نكرده كه اين آرزوی دشمن اصلي امت مسلمان يعنی آمريكاست. با حضور خود در صحنه ، منافقين و ضد انقلاب را به گورستان و زبالهدان تاريخ بفرستيد.
انتهای خبر/ طهماسبی