مدیرعامل شرکت آبفا، با اشاره به خشکسالی‌های پیاپی و تأثیرات تغییر اقلیم، از مردم خواسته است تا با کاهش حداقل ۲۰ درصدی مصرف، در مدیریت این وضعیت سهیم باشند. تأکید شده است که مشارکت عمومی، مهم‌ترین عامل عبور از بحران پیش‌رو خواهد بود.

 

این گزارش‌های نگران‌کننده، انگیزه‌ای شد تا با نگاهی میدانی، از سطح شهر کرمان بپرسم که آیا مردم این هشدارها را جدی گرفته‌اند؟ و اگر گرفته‌اند، چگونه عمل می‌کنند؟ برای پاسخ به این پرسش، گفتگو با چهار بانوی کرمانی در مناطق مختلف شهر انجام شد که روایت‌های آنان، تصویری روشن از میزان همراهی شهروندان ارائه می‌دهد.

 

 الگوی مصرف باید بازتعریف شود

 

فاطمه مرادی معلم بازنشسته‌ای است که او را در صف نانوایی ملاقات کردم. از همان ابتدا تأکید دارد که بحران آب، مسئله‌ای ملی و جدی است و نباید آن را به مسئولان محدود دانست.

 

وی گفت: سال‌ها در مدارس، به دانش‌آموزانم آموزش داده‌ام که آب، یک منبع پایان‌پذیر است. امروز در خانه هم به همان آموزش پایبندم. زمان استحمام را برای اعضای خانواده کاهش داده‌ایم، سرشیرهای کاهنده مصرف نصب کرده‌ایم و حتی از آب کولر برای آبیاری درختچه‌های حیاط استفاده می‌کنیم.

 

مرادی بر نقش آگاهی عمومی تأکید دارد و معتقد است که رسانه‌ها باید به‌صورت جدی‌تری به آموزش عمومی بپردازند، نه‌ فقط در زمان بحران بلکه به‌ عنوان یک فرهنگ پایدار.

 

 

فهیمه سلیمانی خیاطی قدیمی در بازار کرمان، صرفه‌جویی را نه واکنشی به بحران، بلکه بخشی از عادت خانوادگی‌اش می‌داند.

 

وی اظهار کرد: در خانواده ما از گذشته صرفه‌جویی در مصرف آب یک اصل بوده است. حتی آب شستشوی برنج یا میوه‌ها را برای آبیاری گلدان‌ها نگه می‌داریم. هیچ‌گاه شیر آب را بی‌جهت باز نمی‌گذاریم. برای شستشوی خودرو یا حیاط هم از آب ذخیره‌ شده استفاده می‌کنیم.

 

این حیاط کرمانی معتقد است که نباید صرفه‌جویی را فقط به زمان خشکسالی موکول کرد؛ این نوع مصرف باید به یک مسئولیت جمعی و همیشگی تبدیل شود.

 

 

در پارک مطهری، با مادربزرگی که همراه نوه‌اش به پارک آمده بود، وارد گفتگو شدم.

وی اذعان کرد که تا مدت‌ها از عمق بحران آب بی‌اطلاع بوده و صرفاً قطعی‌های گاه‌ و بی‌گاه آب را تجربه کرده است.

 

این مادربزرگ کرمانی بیان کرد: از زمانی که دخترم هشدارها را برایم توضیح داد و من اخبار را با دقت بیش‌تری دنبال کردم، متوجه شدم مشکل جدی است. اکنون ما نیز به استفاده از مخازن ذخیره آب روی آورده‌ایم و مصرفمان را مدیریت می‌کنیم.

 

این بانوی کرمانی معتقد است که بسیاری از مردم، به‌ دلیل اطلاع‌رسانی ناکافی یا مشغله‌های روزمره، هنوز ابعاد واقعی بحران را درک نکرده‌اند و نیاز به آموزش عمومی گسترده‌تری دارند.

 

 

اسدی، بانویی ساکن یکی از محله‌های قدیمی کرمان است وقتی با او هم‌کلام شدم متوجه شدم که او به ضرورت صرفه‌جویی آگاه است، اما در اجرای آن مردد به نظر می‌رسد.

 

من می‌دانم که اوضاع آب خوب نیست، اما وقتی می‌بینم در برخی مناطق نشت آب روزها ادامه دارد و کسی رسیدگی نمی‌کند، احساس می‌کنم صرفه‌جویی من تأثیری ندارد.

 

وی افزود: اگر مردم ببینند که سیستم هم کارآمد است، قطعاً بیش‌تر همراهی می‌کنند. اما وقتی بی‌تفاوتی در سطوح بالا دیده می‌شود، انگیزه برای همکاری در سطوح پائین نیز کاهش می‌یابد.

 

فرهنگ مصرف؛ نیازمند بازسازی و همراهی ملی
 

برآیند این گفتگوها نشان می‌دهد که بخشی از شهروندان، درک دقیقی از وضعیت دارند و اقدامات مؤثری را در پیش گرفته‌اند، اما هنوز هم درصد قابل‌توجهی از مردم، یا به دلیل بی‌اطلاعی یا بی‌اعتمادی، خود را در قبال بحران مسئول نمی‌دانند.

 

کارشناسان تأکید دارند که برای عبور از این مرحله حساس، تنها پروژه‌های فنی کافی نیست، بلکه باید «تغییر الگوی مصرف» به‌عنوان راهبرد اصلی دنبال شود؛ راهبردی که هم ابزار آموزشی نیاز دارد و هم اعتمادسازی.
 

 

در جمع‌بندی این مشاهدات و بر اساس توصیه‌های رسمی شرکت آبفا، مهم‌ترین راهکارهای صرفه‌جویی خانگی در شرایط بحران عبارت‌اند از: کاهش ۲۰ تا ۳۰ درصدی مصرف از طریق رفتارهای ساده، استفاده از شیرآلات کاهنده مصرف. تعمیر فوری نشتی‌ها و چکه‌ها، استفاده مجدد از آب شستشو برای گیاهان، نصب مخازن ذخیره آب در منازل به‌ویژه در طبقات همکف، کوتاه کردن زمان استحمام، اطلاع‌رسانی سریع خرابی‌ها به سامانه ۱۲۲.

 

 از بحران تا مشارکت همدلانه

 

کرمان امروز در شرایطی ایستاده که دیگر «صرفه‌جویی» انتخاب نیست، بلکه وظیفه‌ای ضروری است. تابستانی سخت در پیش است، اما می‌توان با آگاهی، همراهی و تغییر سبک زندگی، از آن عبور کرد. اگر هر شهروند خود را مسئول بداند، حتی یک قطره هم بی‌اهمیت نخواهد بود.

انتهای خبر/ پسند