بسمه تعالی
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا  بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ
با دورد و سلام فراوان به یگانه پرچمدار خونین حسین(ع) و تشیع علوی حضرت آیت الله الموسوی الخمینی رهبر کبیر و ملت قهرمان و شهیدپرور ایران. در زمانیکه جهانخواران شرق و غرب چشم به انقلاب اسلامیمان دوخته اند تا آنانرا نابود کنند. در خانه نشستم هم قانعم نمی کند. زیرا اسلام را در خطر می بینم. اینست که عازم میدان جنگ علیه حق علیه باطل شده ام تا خون بی بهای خود را فدای نهال تازه رسیده اسلام کنم البته اگر خدا توفیق بدهد. بارخدایا ضعیف و فقیرم به تو پناه می برم. از عقاب آخرت امانم بده. رضایم به رضای خدا. ای خون گرم بریز تا درخت اسلام بارور شود. با افتادن هر کدام از ما بر زمین فرزندان ما جای ما را خواهند گرفت. برادران و خواهران عزیز. خوشحال هستم که این راه را می روم و جان بی ارزش خودم را در راه خدا و در راه وطنم می دهم. باری ای پدر عزیز تمامی وجود من و برادر مهربان تو که تنها امید منی و حسرت نخورید از کشته شدن من و در این تکه کاغذ که بعنوان وصیتنامه نوشته ام امید است خواسته های مرا بجای آورید و راه خود را که صراط مستقیم است ادامه دهید و همواره مانند همیشه مهمتر و قاطعتر و پشتیبان رهبرمان و ملت عزیزمان باشید. این پرچم ماست رهبر ماست. ما حرف او را بجان خریداریم در گفته ها و فرموده های او تعقل کنید. او همیشه حق را می گوید و همیشه جهانخواران چپ و راست  را با پیامهای کوبنده خود در زیر چرخ و دنده آهنین حق له می کند و بتها را موسی وار بزیر می کشد و خرد می کند. شما باید افرادی خوب الهی باشید تا بهشت را به بها بشما بدهند نه به بهانه.
امیدوارم برروی تابوت من عکس امام بزنید تا همه بدانند ما سرباز خمینی و جندالله هستیم و برروی قبر من یک قرآن بگذارید تا همه بدانند که ما برای خدا و قرآن و حق می جنگیم و شهید می شویم. تمامی بستگان من از شما می خواهم که در شهادت من گریه نکنید اگر هم گریه می کنید بخاطر مظلوم شهید شدن یاران حسین زمان در کربلای خونبار ایران باشد. برای من سیاه نپوشید زیرا که اگر خدا بخواهد شهید سیاه نمی خواهد. حجله مرا برنگ سرخ درست کنید زیرا ما ثابت کردیم که بالاتر از سرخی رنگی نیست. در شهادت من ناراحت نباشید زیرا که علی(ع) و حسین(ع) و دیگر امامان ما جان خود را فدای اسلام کردند ما که در برابر آنها هیچ نیستیم هیچ… خدا میداند شهادت هزار مرتبه بهتر است از داماد شدن.
چه باک از شهادت که خود تولدی نوین است. خود تازه آغازی است بر پایان کوتاه. مرغابی را چه باک از آب، ای راهیان ره سرخ شهادت.
در مسلخ عشق چون کو را نکشند، روبه صفتان زشت خو را نکشند
اگر عاشق صادقی ز مردان مهراس، مرد ار بود هر آنکه او را نکشند
پاینده باد جمهوری اسلامی ایران برهبری روح خدا امام خمینی. مرگ بر تمامی دشمنان اسلام. سرباز جندالله و فرزند شما عزیزالله. شما پدر و برادر عزیز و تمامی خواهرانم را بخدا می سپارم. خداحافظ التماس دعا. اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله و اشهد ان علیا ولی الله. ۶۲/۷/۲۵

یکم ‌فروردین ۱۳۴۱، در روستای ‌دشتاب از توابع‌ شهرستان بافت به دنیا آمد. پدرش احمد و مادرش ماه‌صنم نام داشت. تا پایان مقطع‌ متوسطه درس ‌خواند و دیپلم انسانی گرفت. به‌عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هفدهم بهمن ۱۳۶۳، در ارتفاعات کله قندی مهران توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.