از همان ابتدای مسیر چهره تک‌تک زائرانی که با شوق از گیت‌های خروجی مرز شلمچه به قصد زیارت سالار شهیدان راهی بودند، را در نظر گرفتم.
 

لبخندی با معنا بر لب داشتند، متفکر و با چنان صلابتی گام برمی‌داشتند که گویی قرار است قله‌های پیروزی را فتح کنند، تنها برداشتی که می‌توانستم از حس و حال آن لحظه زائران داشته باشم، این بود که راسخ در اعتقاد خود می‌روند تا دیداری با یار تازه کنند.
 

از همان ابتدای مسیر ذهنم درگیر دو ماجرا بود یکی بیش از ۱۴۰۰ سال پیش رخ داد و دیگری امروز با نهایت شقاوت در حال وقوع است، تصاویری که از کودکان شیرخوار غزه امروز مخابره می‌شود، راحت‌تر صحنه شهادت علی اصغر (ع) را برایم تداعی می‌کند.
 

آری کربلای امروز اهالی زمین فاجعه غزه است‌، همان نسل‌کشی که رژیم صهیونیستی بدون هیچ واهمه‌ای در حال انجام آن است و نهادهای بین‌المللی در مقابل آن سکوت کرده‌‌اند.
 

در همین حس و حال بودم که یک بانوی کوله به دوش را دیدم که پارچه‌ای مزین به پرچم فلسطین و نوشته‌ای تامل برانگیز را روی کوله خود نصب کرده بود، «کربلا، طریق‌الاقصی» جمله سنگینی بود، در عین حال که حقیقت ماجرا را به راحتی بیان می‌کرد.

آری مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم از عاشورا تا غزه، مسیر همین است، مردم مظلوم غزه زیر سخت‌ترین بمباران‌های رژیم صهیونیستی صحیح‌ترین راه را انتخاب کرده‌اند و قطعاً انتهای این مسیر پیروزی دل‌نشین خواهد بود.
 

جلو رفتم از این بانو درخواست کردم چند دقیقه‌ای را با من هم‌کلام شود و از نیتش برای نصب این پرچم و نوشته بر روی کوله خود سخن بگوید، خوشبختانه دعوت مرا پذیرفت و با من همراهی کرد.
 

تصاویر غزه یادآور روزهای تلخ جنگ تحمیلی است
 

نام او فاطمه عامری بود بانویی از خطه جنوب کشور، همان‌جایی که در اواخر دهه ۵۰ و سال‌های متمادی از دهه ۶۰ را روزها با کابوس صدای آژیر جنگنده‌های رژیم بعث سرکرده و عزیزان زیادی را در راه دفاع از وطن تقدیم کرده است.
 

این بانوی ماهشهری گفتگوی خود را با دعا برای ظهور منجی عالم آغاز کرد و این‌گونه هدف خود را تشریح کرد: زاده همان روزهایی هستم که کشورم زیر فشار ابرقدرت‌های مستبد گلوله‌باران می‌شد، بهترین روزهای کودکی‌ام در جنگ، آوارگی و از دست دادن عزیزانم گذشت.
 

وی افزود: هر بار که تصاویر تجاوزهای وحشیانه رژیم صهیونیستی به غزه را می‌بینم، خاطرات روزهایی در ذهنم تداعی می‌شود که خوابیدن یک شب با خیال آسوده بزرگ‌ترین آرزویم بود.
 

عامری عنوان کرد: این پرچم را بر روی کوله‌پشتی خود نصب کرده‌ام تا این پیام را به دنیا مخابره کنم که برای رهایی کودکان غزه تک‌تک قدم‌های خود را نذر کرده‌ام.
 

فاطمه با چشمانی مملو از اشک «اللهم عجل لولیک الفرج» زیر لب زمزمه کرد و از خداوند خواست تا این فرصت را به او دهد که در دنیای پر از عدل و داد منجی عالم حتی به اندازه دقایقی نفس بکشد.
 

به راه خود ادامه دادم در حالیکه واژه واژه سخنان بانو فاطمه از ذهنم عبور می‌کرد، با خود گفتم چه‌قدر عمیق عمق درد کودکان غزه را لمس کرده و جنگ واژه‌ای بسیار ملموس در ذهن او بود.
 

در همین زمان گروهی را دیدم که ایستاده و کمی استراحت می‌کردند، پرچمی که در دستان علمدار کاروان خودنمایی می‌کرد، پرچم فلسطین بود، اگرچه ایرانی بودند اما برای تظلم‌خواهی مردم مظلوم غزه پرچم این کشور را در دست گرفته بودند.
 

به سراغ علمدار کاروان رفتم کمی خسته به‌نظر می‌رسید از او خواستم در حین استراحت پاسخ پرسش مرا هم بدهد، با خوش‌رویی پذیرفت، خواستم خود را معرفی کند امتناع کرد و تنها به نام خود بسنده کرد.

نام او محسن بود و در پاسخ به این پرسش که از اهالی کدام شهر ایران هستید به من گفت: من از دل سرزمینی آمده‌‌ام که خاکش متبرک به قدوم امام رئوف است همان خطه‌ای که یادآور دلاورمردانی همچون حاج قاسم‌هاست.
 

محسن خود را فرزند ایران معرفی کرد، همان ایرانی که با تدابیر هوشمندانه و نبردهای جانانه‌اش امنیت امروز کشورهای همسایه را تامین کرده و این فرصت را به من داده تا با خیالی آسوده قدم در راه امام عشق بگذارم.
 

فرزند ایران اگرچه سنگینی پرچم را بر دوش می‌کشید اما هدف خود را این‌گونه بیان کرد: بزرگ‌ترین دغدغه زندگی شخصی‌ام پیروزی مردم غزه است، دیگر توان دیدن این صحنه‌های دل‌خراش را ندارم.
 

وی ادامه داد: اگر امروز مردم غزه در حال نبرد و مقاومت هستند، وظیفه انسانی و دینی ما حکم می‌کنند که این نبرد و مظلومیت را در سراسر دنیا فریاد بزنیم تا همه جهانیان از نهایت ظلم و ستمی که در حق آن‌ها می‌شود مطلع شوند.
 

محسن تاکید کرد: آرزوی دیرینه من آزادی قدس شریف است و همان‌گونه که رهبر فرزانه ما نوید داده است، رژیم صهیونیستی ۲۵ سال آینده را نخواهد دید و اساس این حکومت فاسد و ظالم با دستان فلسطینیان مظلوم و کمک جبهه مقاومت برچیده خواهد شد.
 

این زائر اربعین حسینی مطرح کرد: اگرچه ۱۴۰۰ سال پیش سرور سالار شهیدان در مظلومیت مطلق به شهادت رسید و حتی آب را بر روی ایشان و خانواده‌اش بستند اما امروز ایران و جبهه مقاومت اجازه نمی‌دهد این ظلم تاریخی تکرار شود، ما دنیا را مملو از فریادهای یا لثارات الحسین برای کمک به کودکان غزه می‌کنیم.
 

طریق‌الحسین پلی به‌سوی آزادی قدس شریف
 

در پایان زینب پورحیدر فعال رسانه‌ای استان کرمان که امسال در راهپیمایی بزرگ اربعین شرکت کرده، این‌گونه ارتباط بین جنگ غزه و واقعه عاشورا تشریح می‌کند: مسیر پیاده‌روی اربعین در واقع جاده‌ای است که با خون شهدا هموار شده و با عزم زائران به‌سمت آزادی فلسطین پیش می‌رود، اینجا زائران حسینی تنها هدف‌شان این است که صدای مظلومان غزه را به گوش جهانیان برسانند.

وی ادامه داد: امسال در مسیر اربعین، پرچم فلسطین کنار پرچم‌های حسینی برافراشته بود، از آن پرچم یکی شده بزرگ عراق و فلسطین گرفته تا حمل پرچم توسط زائران حسینی، اینجا هر قدم پیمانی برای هم‌بستگی و مقابله با ظلم است.
 

 پورحیدر در پایان خاطرنشان کرد: امسال، پیاده‌روی اربعین، نه فقط سفری به‌سوی کربلا، بلکه مسیری است که عشق به حسین (ع) و آزادی را به هم پیوند می‌زند؛ در این مسیر، دل‌ها برای فلسطین و آرمان‌های انسانی می‌تپد و هر قدم، پیمانی است برای ایستادگی در برابر ظلم و بی‌عدالتی.

به گزارش اقطاع خبر: اگرچه راهپیمایی اربعین پرشورتر از سال‌های قبل برگزار شد اما یک پیام واحد را از سوی همه زائران به دنیا مخابره کرد و آن هم این است که دنیای اسلام و آزادی‌خواهان جهان استوار تا آزادی قدس شریف ایستاده است.

انتهای خبر/س