وَ سُئِلَ عَنْ قُرَيْشٍ، فَقَالَ (علیه‌السلام): أَمَّا بَنُو مَخْزُومٍ فَرَيْحَانَةُ قُرَيْشٍ، [تُحِبُ] نُحِبُّ حَدِيثَ رِجَالِهِمْ وَ النِّكَاحَ فِي نِسَائِهِمْ، وَ أَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمْسٍ فَأَبْعَدُهَا رَأْياً وَ أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا، وَ أَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِي أَيْدِينَا وَ أَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا، وَ هُمْ أَكْثَرُ وَ أَمْكَرُ وَ أَنْكَرُ وَ نَحْنُ أَفْصَحُ وَ أَنْصَحُ وَ أَصْبَحُ.
روان‌شناسى قبائل قريش (علمى، اجتماعى، تاريخى):
و (از قريش پرسيدند) درود خدا بر او، فرمود: امّا بنى‌مخزوم، گل خوشبوى قريشند و كه شنيدن سخن مردانشان و ازدواج با زنانشان را دوست داريم، امّا بنى‌عبد شمس دورانديش‌تر، و در حمايت مال و فرزندان توانمندترند كه به همين جهت بدانديش‌تر و بخيل‌تر مى‌باشند.
و امّا ما (بنى‌هاشم) آنچه را در دست داريم بخشنده‌تر و براى جانبازى در راه دين سخاوتمندريم. آنها شمارشان بيش‌تر امّا فريب كارتر و زشت‌روى‌ترند، و ما گوياتر و خيرخواه‌تر و خوش‌روى‌تريم.
منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/س
