بسم الله الرحمن الرحیم
سپاس خدای را در زمانی زندگی می کنم که مردی از تبار هابیلیان و از دودمان حسین(ع) زندگی می کند و از رهنمودهایش درس چگونه زیستن آموختم و با رهبری امام عزیز عضو جهاد سازندگی شدم و در نهادی که از متن توده های محروم و مسلمان جوشیده است می توانم حال محرومین را جویا باشم. خوشحالم که شغلم شغلی است که امام خمینی فرمودند شاید هیچ عبادتی بالاتر از جهاد سازندگی نباشد وصیت نامه ام را هنگامی می نویسم که در سرزمین کربلای ایران هستم.
به پدر و مادرم بگویید من به اجابت این آیه که قرآن می فرماید تجاهدون به انفسکم و اموالکم فی سبیل الله این راه را انتخاب کردم و بی هدف این راه را دنبال نکردم و هیچ اجباری در کار نبوده. شما که مرا تربیت نمودید به شما بشارت می دهم راهی را پیمودم که انشاالله راه ائمه اطهار(ع) می باشد. خواهش می کنم که اگر در این راه مرگم فرا رسید بی تابی نکرده و با روحیه ای بسیار عالی و اتکا ایمانتان به خدا الگوی نمونه ای برای پدر و مادرهای دیگر باشید از همه دوستان و آشنایان می خواهم هر بدی که از من دیده اید بخاطر رضای خدا ببخشید.
از برادر و خواهرم می خواهم که در مرگم بی تابی نکنید و همیشه گوش به فرمان امام باشید و از این نعمت گرانبهایی که خداوند نصیب ما کرده است حداکثر استفاده را بنماید در زندگی و کار خود با کسانی معاشرت کنید که دلسوز انقلابند و رهرو ولایت. دوستان عزیزم غیر از راه اسلام راه دیگری را انتخاب نکنید فقط در این صورت است که رستگار خواهید شد و شما ای دریای بیکران مسلمانان از هیچ کس غیر از خدا هراس نداشته باشید که اگر دنیا ما را محاصره اقتصادی کند فرزند رمضانیم و پیشوایمان علی(ع) و اگر ما را محاصره نظامی کنند فرزند محرمیم و پیشوایمان حسین(ع) و ای دربند کشیدگان زمین اگر میل رهایی دارید راه خمینی را که همان ادامه راه انبیا الهی است بپیمایید و به جای تکیه بر ابرقدرت شرق و غرب فقط به قدرت لایزال الهی اتکا کنید و از مشکلات نهراسید که پیروزی نزدیک است. والسلام عل من التبع الهدی.۶۴/۵/۱

نهم ‌اردیبهشت ۱۳۳۶، در روستای خوشکار کیسکان از توابع ‌شهرستان بافت زاده شد. پدرش دادالله و مادرش شوکت نام‌ داشت. تا پایان مقطع متوسطه درس خواند و دیپلم تجربی گرفت. از طریق جهاد سازندگی به جبهه اعزام شد. هفدهم ‌مهر ۱۳۶۲، در جاده سوسنگرد بر اثر سانحه تصادف به‌شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.