امام (ع) می‌فرمایند؛ هر نفس انسان، گامى به سوى مرگ است، يعنى با هر نفسى كه انسان مى‌كشد در واقع يک قدم به سوى اجل خود نزديک‌تر می‌شود.
هر نفسى گامى است!
امام (عليه‌السلام) در اين كلام كوتاه و بيداركننده اشاره به پايان تدريجى عمر انسان كرده مى‌فرمايد: «نفس‌هاى انسان گام‌هاى او به سوى سرآمد زندگى و مرگ است»؛ (نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ).
خُطى جمع «خُطْوة» به معناى فاصله ميان دو قدم به هنگام راه رفتن است كه در فارسى از آن به عنوان «گام» نام مى‌برند. اين نكته مهمى است كه انسان دائماً در حال نفس كشيدن است؛ در خواب و بيدارى و قيام و قعود و در همه حال و اگر مدت كوتاهى راهِ نفس را بر او ببندند مرگ او فرا مى‌رسد.
از سوى ديگر، دستگاه تنفس انسان و قلب و مغز و ساير اعضا استعداد محدودى دارند؛ مثلاً دستگاه تنفس مى‌تواند حداكثر چندين ميليارد بار هوا را به درون كشيده اكسيژن آن را جذب كند و گاز كربن را همراه باقيمانده آن بيرون بفرستد.
همچنين قلب توان دارد ميلياردها مرتبه باز و بسته شود به يقين هنگامى كه اين عدد به نهايت رسيد تاب و توان اين دستگاه‌ها تمام مى‌شود؛ خود به خود از كار مى‌ايستند؛ مانند اتومبيلى كه آخرين قطره سوخت آن تمام شود و در اين هنگام از كار باز مى‌ايستد، بنابراين همان گونه كه در اتومبيل هر قطره‌اى از سوخت مصرف مى‌شود گامى به سوى پايان است، هر نفسى كه انسان مى‌كشد و هر ضربانى كه قلب او مى‌زند او را يک گام به پايان زندگى نزديک مى‌سازد.
همان گونه كه گام‌هاى پى‌درپى انسان را به مقصد نزديک مى‌كند. به همين دليل بعضى معتقدند كه ورزش كردن زياد از عمر انسان مى‌كاهد، زيرا به هنگام ورزش نفس‌ها سريع‌تر و ضربان قلب بيش‌تر مى‌شود.
منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/ طهماسبی
