دل‌های مشتاق شهربابک، یک‌بار دیگر مهمان قامت استوار دوازده شهید گمنامی شدند که سال‌هاست در سینه این دیار آرمیده‌اند. یادواره شهدای گمنام شهربابک، نه یک مراسم که یک میعاد عاشقانه بود.
فضا، آکنده از عطر یاس کبود شهادت بود. نماز مغرب و عشا، تنها یک عبادت نبود؛ پیمانی بود با همان آرمانی که این عزیزان برایش خون دادند. بر روی دیوار، شعاری نقش بسته بود که راه و چراغ بود: «رمز پیروزی ما یا زهراست».
محمد احمدیان، روایتگر داستان ایثار و شجاعت شد و دل‌ها را با کلامش به کوچه‌های تنگ و تاریک دفاع مقدس برد. سپس، صدای جان‌سوز حاج مهدی سلحشور طنین‌انداز شد؛ نوایی که از اعماق وجود برمی‌خاست و بر سنگینی دل‌های حاضر برای شهدا، اشک می‌ریخت.
اجرای روان عبدالمجید سهرابی، این حلقه عشق را به هم پیوند می‌داد.
در حاشیه این مراسم روحانی، نمایشگاه کتابی با ۷۰٪ تخفیف برپا شده بود تا مشتاقان، جرعه‌ای از فرهنگ ایثار را نیز بنوشند و سفره تبرک، تنها یک پذیرایی ساده نبود؛ گویی از سفره برادری بود که هنوز پس از سال‌ها، مهمان ناخوانده‌های خود را تنها نمی‌گذارد.
امشب، شهربابک ثابت کرد که یاد و نام این عزیزان، همیشه در تپش قلب این شهر زنده است.
انتهای خبر/اسلامی
