هوشنگ سلاجقه

بسم الله الرحمن الرحیم
وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مَاتُوا لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
آنانکه در راه خدا از وطن و شهر خود هجرت گزیدند و در این راه کشته شدند یا مرگشان فرا رسید البته رزق و روزی نیکویی نصیبشان می گرداند که همانا خداوند بهترین روزی دهندگان است.
با درود به رهبرم امام خمینی وصیت نامه ام را اغاز می کنم آنچه می نویسم با یقین به راهم و حضور قلبی راهی را انتخاب کرده ام که انشاالله فی سبیل الله باشد و راهیست که تمام مستضعفین برای برچیده شدن ظلم باید این راه را طی کنند. با تاسی سرور شهیدان عالم حسین بن علی که فرمودند “ان الحیات و جهاد”
در مرگم کسی گریه و شیون نکند هر کس که به راه من ایمان دارید و ای برادران چون راهی را ما انتخاب کردیم فی سبیل الله است و ای برادران شما هستید ادامه دندگان راه ما و دیگر شهیدان.

يكم ‌آبان 1343، در روستاي كشكوئيه از توابع شهرستان رابر به دنيا آمد. پدرش خدارضا و مادرش ساره نام داشت. تا دوم ‌متوسطه درس ‌خواند، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. دهم ارديبهشت 1361، در سيدجابر خوزستان بر اثر انفجار مین و اصابت تركش به ‌شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.