در ابتدای ورود، محوطه‌ای کوچک برای کودکان ترتیب داده شده بود. محیطی که نقاشی‌ها و بازی‌های ساده در آن جریان داشت، فرصتی برای والدین ایجاد می‌کرد تا بدون اضطراب و نگرانی، کارهای پزشکی خود را انجام دهند.

مسئول این بخش با لبخند گفت: این دومین باری است که در چنین کارهای جهادی شرکت می‌کنم. دیدن شادی بچه‌ها و نقاشی‌هایی که می‌کشند، برایم کافی است.
 نگاه پرمهر او نشان می‌داد که این خدمت نه فقط یک فعالیت داوطلبانه بلکه تجربه‌ای انسانی و روحانی است.

 

 

ورود به سالن اصلی، مرا با فضایی پرجنب‌وجوش مواجه کرد. بخش دندان‌پزشکی، قلب رزمایش، فضایی وسیع داشت که در وسط آن یک میز بزرگ پر از تجهیزات و مواد دندان‌پزشکی چیده شده بود.

دانشجویان جهادی بیماران را یک به یک به دست دندان‌پزشکان می‌رساندند.

بیماران روی تخت‌ها دراز می‌کشیدند و هر نفر به ترتیب معاینه و درمان می‌شد. یکی از دندان‌پزشکان حاضر با شور و انرژی گفت: این کار را دوست دارم. خدمت به مردم، زکات علم من است و در این یکی دو روز خدمت به خلق خدا را وظیفه خود می‌دانم و با عشق انجام می‌دهم.

او تجربه سالانه خود در اردوهای جهادی را یادآوری کرد و افزود: تا زمانی که توان جسمی داشته باشم، هر سال یک بار در چنین برنامه‌هایی شرکت می‌کنم.

 

همزمان در بخش چشم‌پزشکی، بیماران پشت دستگاه‌ها می‌نشستند و معاینه می‌شدند. پزشکان با آرامش، بیماران را راهنمایی می‌کردند و توصیه‌های بهداشتی می‌دادند.

یکی از چشم‌پزشکان تجربه خود در مناطق مختلف استان از جمله کهنوج، قلعه‌گنج و منجان را بازگو کرد و بر اهمیت رعایت نکات مراقبتی در فصل زمستان از جمله استفاده از عینک آفتابی، دستگاه بخور و ادامه درمان‌های ضروری تاکید کرد.

 

 روایت دانشجویان داوطلب در رادیولوژی

 

در گوشه‌ای از سالن، چند دانشجوی پرانرژی در بخش رادیولوژی مشغول به خدمت بودند. یکی از آن‌ها که پنجمین تجربه جهادی خود را داشت، با شور و حرارت گفت: پنج روز در شهر بلوک بودیم و هر روز حدود چهارصد تا پانصد نفر مراجعه می‌کردند. بعضی‌ها فقط برای کشیدن یک دندان می‌آمدند و فردا دوباره بازمی‌گشتند تا دندان دیگری را هم بکشیم.

او افزود که با وجود تجهیزات محدود و محافظت نه چندان کامل در برابر اشعه ایکس تا جایی که ساعد دستش دچار آسیب شده اما هرگز انگیزه‌اش کاهش نیافته است و این تجربه برایش بسیار ارزشمند و روحانی بوده است.

گفتگو با مسئول بسیج دانشجویی

 

در ادانه با احمدرضا سلیمانی، مسئول بسیج دانشجویی گفتگو کروم.

او توضیح داد که این بار منطقه حومه شهر کرمان انتخاب شده بود، چرا که نیاز مردم در این محله بالاست.

سلیمانی با افتخار گفت: ۲۵ یونیت دندان‌پزشکی و بالتبع ۲۵ دندان‌پزشک، یک پزشکان عمومی و دو چشم‌پزشک در این رزمایش حضور دارند. دانشجویان، از دستیاران و انتظامات گرفته تا پذیرش و بخش فرهنگی، همه زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی کرمان فعالیت می‌کنند و با جان و دل خدمت می‌کنند.

همکاری بنیاد مهر علوی در تأمین تجهیزات و مواد مصرفی پزشکی، باعث شده بود تا این رزمایش به یکی از بزرگترین و جامع‌ترین اقدامات پزشکی در مناطق محروم شهر تبدیل شود.

 

 گفتگو با مراجعان، تصویر واقعی محرومیت و امید

 

برای درک بهتر تاثیر این رزمایش، با چند مراجع‌کننده گفتگو کردم. اولین مراجعه‌کننده، مردی مسن بود که سال‌ها به دلیل دوری از امکانات پزشکی قادر به درمان دندان‌هایش نبود. او با لبخند گفت: خیلی خوشحالم که این خدمات به ما رسید. این کار جهادی واقعاً کمک بزرگی است و امید به زندگی را بیشتر می‌کند.

 در کنار او، دختری جوان که برای اولین بار به چنین برنامه‌ای آمده بود، ابراز رضایت کرد: امکانات کم بود، اما همه چیز با نظم و محبت انجام می‌شود. واقعاً خوشحالم که این خدمات در محله ما ارائه شد. حتی بیماران بخش چشم‌پزشکی نیز گفتند که از  معاینه رضایت داشتند.

 همدلی، خدمت و امید

 

رزمایش پزشکی بنیاد مهر علوی در شهرک جنت، بیش از یک خدمت پزشکی ساده بود؛ تصویری از همدلی، عشق به انسانیت و تعهد به محرومان بود. دانشجویان و پزشکان داوطلب با شور و انرژی، همراه با بنیاد مهر علوی و دانشگاه علوم پزشکی، توانستند نه تنها سلامت جسمی مردم را بهبود دهند بلکه حس امید و اعتماد را نیز در دل‌های آنها تقویت کنند. مشاهده صف‌های صبور، کودکان شاد، پزشکان عاشق خدمت و مراجعانی که برای اولین بار درمان شدند، نشان داد که چنین اقدامات جهادی، سرمایه‌ای انسانی و اجتماعی است که ارزش آن با هیچ پولی سنجیده نمی‌شود. این تجربه یادآوری می‌کند که در دل محرومیت، می‌توان عشق و مهربانی را کاشت و می‌توان با همدلی، زندگی را بهتر کرد.

انتهای خبر/ پسند