سرمایه‌گذار حاضر، هماهنگی مسئولان غایب
سرمایه‌گذار هست، بودجه هست، حتی مصوبه شورا هم هست؛ اما پروژه‌ها یا اجرا نمی‌شوند یا در میانه راه فراموش می‌شوند.
این روزها وقتی در کرمان از انجام یک فعالیت اقتصادی، سرمایه‌گذاری و یا ساخت یک پروژه عمومی سخن به میان می‌آید، کم‌تر کسی است که میزان موفقیت آن را با اطمینان پیش‌بینی کند. تعدادی زیاد از پروژه‌های نیمه‌كاره، بودجه‌های مستهلک شده و فضای مبهم انجام کار، نشان می‌دهد که مشکلی جدی در زنجیره اجرا و تصمیم‌گیری در شهر وجود دارد.
به گفته فعالان حوزه شهری، چالشی ریشه‌دار است که به دلیل عدم همراهی و هماهنگی بین نهادهای تصمیم‌گیر، در حال فرسایش اعتماد عمومی و فراری دادن سرمایه‌گذاران واقعی است.
اجرای پروژه‌ها در بن‌بست
از این دست پروژه‌ها در کرمان کم نیست، پروژه فاضلاب شهری که اکنون طولانی پروژه‌ای است که با گذشت بیش از ده دهه اما همچنان به سرانجام نرسیده است؛ شهردار کرمان در دیدار مردمی در مسجد امیرالمومنین (ع) شهرک «پانصددستگاه» به زبان آمار گفت: «پروژه فاضلاب کرمان طی ۲۹ سال، کم‌تر از ۶۰ درصد پیشرفت داشته است.» آماری تلخ، که در خود نه فقط تعلل، بلکه بی‌برنامگی، ضعف نظارت و ناکارآمدی مدیریتی را نهفته دارد.
و یا پروژه‌های سرمایه‌گذاری از جمله بومرنگ و حتی ساروج که تازه فاز یک آن اجرایی شده است در حالی که بر اساس قرارداد شهرداری و مجموعه سرمایه‌گذار اکنون باید پروژه ساروج به صورت کامل به بهره‌برداری می‌رسید.
که به گفته محمدرضا کمساری در خوشبینانه‌ترین حالت اگر فاز دوم پروژه ساروج آغاز شود یقیناً تا چهار و یا پنج سال دیگر به بهره‌برداری نخواهد رسید.
لزوم تشکیل کارگروه پشتیبان سرمایه‌گذاری
نایب‌رئیس شورای اسلامی شهر کرمان در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری «اقطاع خبر» با اشاره به این موضوع که به نتیجه رساندن پروژه‌های سرمایه‌گذاری در کرمان نیازمند یک‌سری اقدامات است، عنوان کرد: به شهردار کرمان تأکید کرده‌ام که برای حصول نتیجه باید اقداماتی انجام داد از جمله اینکه مدت‌دار شدن اجرای پروژه‌ها در کرمان توسط سرمایه‌گذاران باید آسیب‌شناسی شود.
وی با اشاره به اینکه عدم بسترسازی و تسهیل‌گری برای سرمایه‌گذار باعث بی‌رغبتی او خواهد شد، تأکید کرد: این موضوع سبب می‌شود که سرمایه‌گذار به این نتیجه برسد که اگر این مقدار پول را در برخی شهرهای دیگر سرمایه‌گذاری کنم، در بازه زمانی زودتری به بهره‌برداری می‌رسیدم و از طرفی بازگشت سرمایه‌ام نیز رقم خواهد خورد.
عضو شورای اسلامی شهر کرمان به لزوم تشکیل کارگروه و یا سیستم پشتیبان سرمایه‌گذاری تأکید کرد و ادامه داد: این سیستم پشتیبان به این معنا است که شهرداری پیش‌قدم شود و یک تیم که متشکل از استاندار یا همان شخص اول دولتی و اجرایی استان و همچنین شخص اول قضائی که همان مدیرکل دادگستری است و نیز شخص اول استان در حوزه بازرسی یعنی مدیرکل بازرسی و نیز فرماندار، شهردار، رئیس مجمع نمایندگان و امام جمعه شهر کرمان است، ایجاد شود.
کمساری تأکید کرد: وقتی سرمایه‌گذار در برخورد اولیه خود با این جمع و پشتوانه مواجهه می‌شود، بی‌شک سبب دلگرمی و قوت قلب او می‌شود چرا که می‌داند در این مسیر حامی دارد و قرار نیست به دلیل مسائل جزئی در ادارات مختلف حیران باشد؛ و البته این جدا از ضوابطی است که باید رعایت شود.
وی افزود: بعضاً در کرمان فرایند سرمایه‌گذاری یک فرآیند سخت و سنگینی است. به همین دلیل پروژه‌هایی که اجرا شده‌اند موفق نبوده‌اند. برای مثال در این ۱۰ سال گذشته تنها می‌توان به پروژه موفق تله‌کابین و ساروج اشاره کرد؛ و البته ساروج هنوز به‌طور کامل در فاز اول مورد بهره‌برداری قرار نگرفته است، اما می‌توان گفت که به‌طور کلی اجرای پروژه‌ها در کرمان موفقیت‌آمیز نبوده است.
این سخنان در حالی مطرح می‌شود که سابقه ناکامی پروژه‌های مصوب در کرمان، یکی از نمادهای این «بی‌ارادگی» است. عشرت کردستانی، عضو کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر کرمان، نمونه‌ای از این وضعیت را به‌روشنی بازگو می‌کند.
دهکده ورزشی بانوان قربانی وعده نیمه‌کاره
او در گفتگویی با همین پایگاه خبری، ابتدا اعلام کرده بود که در سال ۱۴۰۱، بودجه ساخت «دهکده ورزشی بانوان» در شورای شهر کرمان تصویب شده و زمین موردنیاز آن نیز از سوی ارتش در اختیار شهرداری منطقه یک قرار گرفته است. اما با گذشت یک سال، پروژه نه تنها آغاز نشده، بلکه باید گفت که «در انبارهای شهرداری مانده» و بلاتکلیف است.
حالا اما کردستانی در گفتگوی تازه‌تری از لغو کامل این پروژه در زمین‌های ارتش خبر داده و می‌گوید: ساخت دهکده ورزشی بانوان در زمین‌های ارتش لغو شده. قرار است این طرح به پارک جنگلی یا پارک شهید باهنر منتقل شود. اما هنوز معلوم نیست چه زمانی اجرا خواهد شد. متأسفانه نمی‌دانم چرا در کرمان کارهای اجرایی به این سختی محقق می‌شود.
این اظهار نظر نشان می‌دهد که مسئله فقط نبود بودجه یا شرایط فنی نیست؛ بلکه بیشتر به دلیل «نبود عزم اجرایی مشترک» در میان مسئولان مختلف است که حتی یک پروژه تصویب‌شده با زمین مشخص و حمایت شورا هم نمی‌تواند به مرحله اجرا برسد.
پرسش مهم‌تر این است که این شرایط چه تأثیری بر شهر دارد؟
پاسخ ساده است؛ فرسایش اعتماد. وقتی پروژه‌ای که با شور و شعف اعلام شده و بودجه و زمین دارد، در بن‌بست تصمیم‌گیری متوقف می‌شود، دیگر کدام سرمایه‌گذار حاضر است برای اجرای طرحی در کرمان ریسک کند؟
از سوی دیگر، پیام این تعلل‌ها برای مردم چیست؟ مگر نه اینکه بانوان شهر منتظر ایجاد فضاهای اختصاصی برای ورزش و سلامت خود هستند؟ مگر نه اینکه شورای شهر نماینده‌ی مطالبات مردم است؟ پس چرا میان تصمیم شورا و عملکرد اجرایی، شکافی عمیق و پرهزینه دیده می‌شود؟
وقتی خاطره‌ها جای افتتاح پروژه را می‌گیرند
بسیاری از شهروندان و فعالان محلی بر این باورند که در کرمان، مشکل فقط نبود منابع یا محدودیت‌های قانونی نیست؛ بلکه حلقه مفقوده «همراهی عملیاتی و مسئولیت‌پذیری» در بین مدیران اجرایی است. هرکسی توپ را به زمین دیگری می‌اندازد و در نهایت، پروژه‌ها به جای افتتاح، به خاطره تبدیل می‌شوند.
در چنین فضایی، گفتمان توسعه به شعارهای تزئینی در جلسات رسمی تقلیل می‌یابد. بسیاری از طرح‌های فرهنگی و گردشگری، همگی قربانی ناهماهنگی، سکوت، یا بی‌میلی برخی مدیران اجرایی می‌شوند.
کرمان، شهری با ظرفیت‌های گسترده فرهنگی، تاریخی و انسانی، بیش از آن که از کمبود رنج ببرد، از «بی‌تصمیمی» و «بی‌همتی» آسیب می‌بیند. تا زمانی که ساز و کار هماهنگ و قاطع میان شورا، شهرداری، استانداری، ارتش، و سایر نهادهای ذی‌ربط شکل نگیرد، حتی ساده‌ترین پروژه‌ها هم در هزارتوی بی‌عملی دفن خواهند شد.
این گزارش نه برای تخریب، بلکه برای تلنگر است؛ تلنگری به مدیرانی که مسئولیت دارند، اما گاه فراموش می‌کنند که هر تأخیر، هزینه‌ای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به شهر تحمیل می‌کند. فرصت را از دست ندهیم. فردا برای توسعه دیر است.
انتهای خبر/ پسند
