رئیس مرکز کرمان‌شناسی افزود: مردم کرمان در دوره‌های مختلف تاریخی بارها نشان داده‌اند که حاضرند از جان و مال خود بگذرند اما از نجابت، کرامت، احسان و متانت‌شان کوتاه نمی‌آیند.
این پژوهشگر تاریخ فرهنگ کرمان با اشاره به ریشه‌های این نجابت در زیست‌بوم منطقه، بیان کرد: به باور من، بخش مهمی از این ویژگی برگرفته از درس‌هایی است که مردم کرمان از طبیعت گرفته‌اند. مردم این سرزمین به تجربه دریافته‌اند که اگر بخواهند همچون طبیعت سختگیر و بی‌رحم عمل کنند، زندگی دوام نخواهد آورد.
گلاب‌زاده خاطرنشان کرد: مردم کرمان از طبیعت آموخته‌اند که وقتی درختی می‌کاریم، دشتی را آباد می‌کنیم، ممکن است یک طوفان یا خشکسالی همه چیز را نابود کند؛ اما آن‌ها راهی جز پذیرش، آرامش، صبر و بازسازی زندگی پیش پای خود ندیده‌اند. در چنین شرایطی، تنها با پشتکار و صلابت توانسته‌اند دوباره برخیزند و زندگی را از نو بسازند.
وی ادامه داد: در سرزمینی که در برخی سال‌ها میزان بارندگی از ۵۰ میلی‌متر تجاوز نمی‌کند، مردمانش یاد گرفته‌اند با متانت و آرامش، آب را از دل زمین بیرون بکشند؛ آن‌چنان که از سرشاخه‌هایی که آب دارد، ده‌ها متر زیر زمین مسیر حفر می‌کنند و آن را با دانش و تفکر بومی به زمین‌های کشاورزی هدایت می‌کنند. همین تفکر موجب شده است که آب تبخیر نشده و به ثمر بنشیند و محصول دهد.
رئیس مرکز کرمان‌شناسی با تأکید بر اینکه «زندگی در کرمان، حاصل صبر و گذشت است»، تصریح کرد: ما زندگی را در شرایطی ساختیم که قابل تحمل باشد و این نتیجه‌ی تعامل با طبیعت و درس‌آموزی از آن است. البته این‌گونه هم نبوده که مردم کرمان به هر شرایطی تن بدهند، اما در زندگی جمعی‌شان، تساهل و تسامح نقش پررنگی داشته است؛ ویژگی‌ای که باعث شده طی ده‌ها و بلکه صدها سال، مردم این دیار در کنار یکدیگر با آرامش زندگی کنند و با نجابت، قدردان یکدیگر باشند.
گلاب‌زاده در ادامه با ذکر خاطره‌ای شخصی از دوران کودکی خود گفت: یادم می‌آید حدود ۷۰ سال پیش، هنگامی که از میدان ارگ به سمت مدرسه‌ام در نزدیکی بازار مظفری می‌رفتم، آن بازار مظهر نجابت، آرامش و تسامح بود.
وی افزود: در آن بازار فردی به نام موسی کاهنی کار می‌کرد. پدر من که روحانی بود، وقتی از مقابل مغازه او عبور می‌کرد، این مرد زرتشتی با ادب و احترام از مغازه بیرون می‌آمد و به او ادای احترام می‌کرد؛ بارها شاهد پذیرایی او از پدرم بودم. این رفتار نشان می‌داد که مردم کرمان چقدر نجیب‌اند و چگونه فارغ از دین و مذهب، حرمت یکدیگر را نگه می‌داشتند.
این نویسنده تاریخ کرمان ادامه داد: کمی بالاتر، کتاب‌فروشی بود که برای مردم استخاره می‌گرفت. چند مغازه آن‌طرف‌تر، پارچه‌فروشان زرتشتی بودند. در کنار آن‌ها، مسلمان متعصبی بود که فعالیت می‌کرد اما با تمام این تفاوت‌ها، همه با آرامش در کنار هم زندگی می‌کردند، حرمت نگه می‌داشتند و برای هم احترام قائل بودند.
گلاب‌زاده با بیان اینکه این مقدمه‌ای است بر درک نجابت مردم کرمان، گفت: این ویژگی‌ها به ما نشان می‌دهد که چگونه مردم این سرزمین در طول هزاران سال راهی را برگزیدند که زندگی در این اقلیم خشک و کم‌آب ممکن باشد. اگر این نجابت، کرامت و احسان در وجود مردم کرمان نبود، در چنین سرزمین بی‌آب و علفی، تمدنی شکل نمی‌گرفت.
وی در پایان با اشاره به اسناد تاریخی در کرمان افزود: در کتاب‌های تاریخی کرمان نشانه‌هایی از فعالیت تجاری مردم این منطقه در ۱۱ هزار سال پیش یافته‌ام. اینکه کرمانی‌ها از نخستین مردمانی بوده‌اند که به صنعت ذوب مس دست یافته‌اند، تنها یک نمونه از تمدن‌سازی آن‌هاست.
گلاب‌زاده در پایان تأکید کرد: تمام این دستاوردها در پرتو همان نجابت، بزرگواری و احسانی است که نسل به نسل در دل مردم این دیار جاری بوده است.
انتهای خبر/ پسند
