اگر فقط با چشم دنیایی و با نگاه مادی هم ببینیم، پیامبر توانست در عرض کم‌تر از ۱۰ سال قدرت مسلمانان را به جایی برساند که ابرقدرت‌های بزرگ آن روز را تهدید کنند.
در این ۱۰ سال انسان‌هایی بی‌نظیر و کم‌نظیر پرورش یافتند که در فضائل و کمالات انسانی در تاریخ بشریت درخشیده‌اند و مشابه‌شان کم‌تر یافت می‌شود.
از تار بستن عنکبوت بر در آن غار کوچک تا اردوی بزرگ تبوک، حدود ۱۰ سال فاصله است و همین یک مقایسه می‌تواند عظمت و قدرت نرم‌افزاری اسلام را آشکار کند.
اگر مکتبی که کارآمدی‌اش را در تعاملات قدرت تا عالی‌ترین تراز بین‌المللی به این وضوح آشکار کرده است مورد ناشکری پیروانش قرار بگیرد، فاجعه رخ خواهد داد.
امروز جمعیت مسلمانان حدود ۲ میلیارد نفر است، بخش مهمی از منابع انرژی جهان از نفت و گاز در اختیار مسلمانان است و مهم‌ترین تنگه‌های جهان از تنگه هرمز و باب‌المندب تا کانال سوئز تا داردانل و جبل‌الطارق در اختیار مسلمانان است.
بیش از ۵۰ کشور اسلامی داریم و جمعیت قابل توجهی از مسلمانان نیز در کشورهای غیراسلامی حضور و تأثیر دارند.
خداوند هر آنچه که باید تشریعاً و تکویناً به مسلمانان تفضُل می‌کرده را انجام داده است اما ناسپاسی و کفران نعمت موجب شده که به عذاب دچار بشوند.
چه عذابی شدیدتر از تماشای قتل عام زنان و کودکان غزه در نظر همه جهانیان، مسلمانان برای پیروزی هیچ چیزی کم ندارند جز بازگشت به آموزه‌های رسول‌الله «اشداء علی الکفار رحماء بینهم».
اگر این معادله تغییر کرد و جای شدت و رحمت عوض شد و در تعامل با شیطان، امید اخوت شکل گرفت، نباید توقع داشت که سنت‌های الهی تغییر کند.
اگر عقب‌نشینی غیرتاکتیکی با بهانه‌های گوناگون، توجیه شد همان‌قدر که وعده‌های شیطان بزرگ به ساده‌لوحان و سازش‌محوران، دروغین است، وعده‌های پروردگار قطعی و غضب او نزدیک خواهد بود، نصرت الهی موکول به تبعیت عملی (و نه زبانی) از راه و رسم پیامبر (ص) است.
نویسنده: ایوب کمالی
انتهای خبر / فلاح
