علیرضا را در فهرج به‌ نام خادم و ذاکر امام حسین می‌شناختند و به الگویی تمام عیار برای نسل جوان این شهرستان تبدیل شده بود.

 

در کنار دلدادگی خاص علیرضا به سید و سالار شهیدان، وی آینده شغلی خود را در نظام و تامین نظم و امنیت مردم دید. دیری نگذشت مراحل مربوط به استخدام در نیروی انتظامی را انجام و راهی نظام شد.

 

علیرضا حتی در مکان نظامی هم دست از عشق و علاقه‌ خود به امام حسین (ع) برنداشت و از هر فرصتی برای برگزاری محفل و مجلس حسین‌ابن‌علی استفاده می‌کرد.

 

عجیب شیفته و دلداده امام حسین (ع) بود. هر جا که بود سعی می‌کرد خودش را به مراسم هیات برساند.

 

در روایتی از یکی از همکارانش نقل شده است که می‌گوید: شیفت شبش افتاده بود دهه اول محرم؛ نتوانست تحمل کند. بعد از کلی این در و آن در زدن، با یکی از دوستانش هماهنگ کرد و او را به جای خودش گذاشت؛ بعد هم سریع آمد مراسم هیات. وقتی علت آن همه بی‌تابی را از او سوال کردم با حال خوشی گفت: «اصلاً من به عشق امام حسین (ع)  این لباس را پوشیدم.

 

حاج ابراهیم شهمرادی پدر بزرگوار این شهید والامقام می‌گوید: هنوز وقتی حرفی از علیرضا به میان می‌آید، می‌گویم به جان علیرضا و نمی‌گویم به روح علیرضا، چرا که فرزندم را در کنار خودم می‌بینم.

 

وی در بخش دیگری از خاطرات گذشته می‌گوید: قبل از شهادت علیرضا به همراه همسرم به سفر کربلا مشرف شده بودیم و آنجا از امام حسین علیه‌السلام خواستم بالاترین درجه را نصیب علیرضا کند، ساعتی نگذشت که خبر شهادت فرزندم را شنیدم و آنجا متوجه شدم امام حسین (ع) چه درجه بالایی نصیب فرزندم کرده است.

 

یکی دیگر از همکاران علیرضا طی گفتگو با خبرنگار ما می‌گوید: علیرضا از آن انسان‌های سخاوتمندی بود که بی‌دریغ بخشش می‌کرد. به یاد دارم که اگر در خیابان یا گذری فقیری از او کمک می‌خواست، او دستش را در جیب می‌کرد و هر چه بود در می‌آورد. اصلاً به پایین نگاه نمی‌کرد که ببیند چقدر است. همه پولش را به آن فقیر می‌داد. این اخلاقش برایم خیلی به‌یادماندنی است که برای صدقه‌ دادن هیچ ‌وقت به مقدار پول جیبش نگاه نمی‌کرد.

 

گفتنی است شهید علیرضا شهمرادی متولد ۱۴ خرداد ۱۳۷۴ و اهل فهرج کرمان است که در ۱۳ آبان ۱۳۹۶ در بروات کرمان، پس از هفت سال حضور مستمر شجاعانه در مرزهای کشور در درگیری با اشرار مسلّح به شهادت رسید.

منبع: دارالوحدت فهرج
انتهای خبر/عباس‌زاده