وی تصریح کرد: بر اساس قانون، باید ورودی ادارات، پیاده‌رو، رمپ‌ها و سطوح شیب‌دار، پارکینگ، سرویس‌های بهداشتی و آسانسورها از استاندارد لازم برای استفاده جانبازان و معلولان در مراکز، ادارات و مجتمع‌های عمومی مناسب‌سازی شوند و درباره جای‌گذاری رمپ در اکثر موارد صرفاً رفع تکلیف شده و برای یک فرد با سلامت جسمانی کامل نیز عبور از رمپ با شیب تند به سختی امکان‌پذیر است چه برسد به افراد توان‌خواهی که با استفاده از ویلچر قصد عبور و مرور از آن را دارند.
بخشی بیان کرد: ناتوانان جسمی، معلولان و جانبازان، بخشی از مردم جامعه هستند که همچون دیگران نیازمند دسترسی و استفاده از تجهیزات و فضاهای شهری هستند که در این رابطه، قانون نیز تکالیفی بر عهده ما گذاشته و جدا از قانون، وظیفه انسانی ما نیز هست تا بتوانیم گوشه‌ای از رنج‌های روزمره زندگی معلولان را کاهش دهیم.
دادستان کرمان گفت: شمار توان‌خواهان بنا به دلایلی اعم از حوادث، تصادفات، سالمندی و… رو به افزایش است بنابراین مناسب‌سازی معابر، اماکن عمومی، ادارات و سازمان‌ها باید مدنظر مسئولان ذی‌ربط قرار گیرد و در عین حال نباید فراموش کرد که معلولیت اتفاق دور از ذهنی نیست و ممکن است با اتفاق و حادثه‌ای معلولیت برای هر کس رخ دهد.
وی خواستار توجه بیش‌تر به فرهنگ‌سازی در جامعه درباره نوع برخورد و مواجهه با معلولان به ویژه افراد ضایعه نخاعی شد و افزود: متأسفانه رسانه‌ها، مهدکودک‌ها، مدارس و سایر ارگان‌ها در زمینه معلولان کم‌کاری می‌کنند و فرهنگ‌سازی‌های لازم را انجام نمی‌دهند.
زهرا نگاری، یکی از شهروندانی که هفت سالی است که روزگار او را ویلچرنشین کرده نیز در ادامه این نشست، مناسب‌سازی فضای شهری را یکی از مطالبات جدی جامعه معلولان عنوان کرد و افزود: فضای ورودی بسیاری از ساختمان‌ها و مراکز مهم حتی اماکن جدیدالتأسیس برای معلولان مناسب نیست و همین موضوع سبب شده تا بسیاری از امور روزمره ما، اسباب زحمت برای اطرافیان‌مان شود.
وی بیان کرد: ساختمان پزشکان، داروخانه‌ها، آزمایشگاه‌ها، ادارات، سطح شهر و سایر اماکن به ندرت مناسب معلولان هستند و مناسب‌سازی به این معناست که فرد معلول بدون نیاز به کمک فردی دیگر بتواند خودش به تنهایی کارهای روزمره خود را انجام دهد.
نماینده جامعه معلولان استان کرمان بیان کرد: متأسفانه نگرش‌های منفی نسبت به معلولان سبب شده این افراد کم‌تر در عرصه‌های اجتماعی حضور پیدا کنند و اگر در فضاهای عمومی شهر کم‌تر شاهد افراد معلول هستیم، نشان‌دهنده کوچک بودن جامعه آماری آن‌ها نیست بلکه محدودیت‌های حضور در سطح شهر و اماکن عمومی سبب حضور کم‌تر آن‌ها شده و این در حالی است که معلولیت احتمالی برابر برای همه افراد وجود دارد و باید زیرساخت‌های مناسب برای حضور افراد توانخواه از امروز برای آیندگان فراهم شوند.
انتهای خبر/ پسند
