کرمان- اقطاع خبر- یکم تیرماه امسال میراث‌فرهنگی کرمان از ثبت پنج اثر طبیعی جدید استان در فهرست آثار ملی خبر داد که یکی از آنها غار طُرنگ در شهرستان بافت است.

به گزارش اقطاع خبر، این پنج اثر طبیعی استان کرمان در نخستین نشست شورای مرکزی ثبت آثار طبیعی ملی طی سال ۱۴۰۳ واجد ارزش ثبت در فهرست آثار ملی طبیعی ایران شناخته شدند و شامل درّه گَلی(گلوگاه) هَوَک، رویشگاه اُرس در شهرستان رابُر، درّه مزار شاه در شهرستان راور، نبکاهای فهرج و غار طُرنگ در شهرستان بافت هستند.

یکی از این آثار ثبت شده در فهرست آثار ملی طبیعی ایران غار طرنگ است، غاری در جنوب غربی کرمان با اقلیمی از جاذبه‌های کم‌نظیر طبیعی که به دلیل مسیر طولانی، ساختاری آهکی و جوی آب روان شهرت خاصی در استان کرمان دارد.

در این زمینه بیشتر بخوانید:

• پنج اثر طبیعی کرمان ثبت ملی شد

• غار طرنگ بافت با ظرفیت ثبت‌ملی اما ناشناخته

۲۳۰ کیلومتر که از کرمان به سمت جنوب غربی استان حرکت کنیم، درست در یکی از مرتفع ترین نقطه استان در ۷۰ کیلومتری شهرستان بافت غار طرنگ قرار گرفته؛ این غار در مجاورت روستای طرنگ و کوهی با همین نام قرار دارد که مسیر ورود به غار از دامنه کوهی می‌گذرد که با درختان جنگلی بادام کوهی، بنه، کهکم، کیالک( زالزالک)، ارژن و انجیر وحشی پوشیده شده است.

کمتر کسی نامی از غار طرنگ شنیده به طوری که در کنار غارهای پرآوازه ایران، نامی از غار طرنگ کرمان شنیده نمی‌شود، حال آنکه این غار آهکی به عنوان طولانی‌ترین و مهمترین غار استان کرمان در نوع خود بی‌نظیر و دارای مناظر و جلوه‌های طبیعی بسیار زیبا و پدیده های شگفت‌انگیز است. این غار که در دل کوه طرنگ قرار گرفته علاوه بر اینکه بلندترین غار استان محسوب می‌شود به دلیل وجود حوضچه‌ای زیبا می تواند در رده غارهای زیبای کشور باشد.

مسیر ابتدایی رسیدن به غار به مهارت خاصی نیاز ندارد و با اندک انگیزه کوهنوردی به آن می‌رسید اما دهانه غار مسیری سخت و ناهموار دارد که ورود به آن علاوه بر روحیه خطرپذیری به تجهیزات کوهنوردی هم نیازمند است.

در ابتدای ورود به غار در صورت داشتن تجهیزات لازم کوهنوردی فضای داخلی آن را خواهید دید در غیر این صورت تاریکی مطلق و وجود دالان‌های پیچ در پیچ قطعا شما را گمراه می‌کند. این غار آهکی از چندین تالار و راهرو تشکیل و شامل مجموعه فریبنده‌ای از استالاکتیت‌ها(چکنده سنگ)، ستون‌های سنگی و ساختارهای صخره‌ای است که از رسوبات کربنات تشکیل شده‌اند.

این غار حوضچه آبی بی‌نظیری در دل خود دارد اما تا نبینید باورتان نمی‌شود؛ حوضچه آبی در انتهای یکی از دالان‌ها قرار گرفته و مسیر رسیدن به آن از دیگر تالارها آسان‌تر است به همین دلیل روستاییان و کوهنوردان تازه‌کار دیدن آن را بر سایر نقاط غار ترجیح می‌دهند.

یکی از سخت‌ترین تالارهای غار طرنگ برای پیمایش تالار شکم دریده است، تالاری که بدون راهنمای کوهنوردی عبور از آن را به هیچکس پیشنهاد نمی‌کنیم. ۲ دالان در ۲ انتهای تالار شکم دریده قرار دارند که یکی از آنها به یک چاه هوایی (برای رسیدن به انتهای این تالار، پلکانی فلزی و محکم، که اندازه آن حدود هشت متر است، در محل دریدگی نصب کرده‌اند) ختم می‌شود، دیگری ادامه می‌یابد و به تالاری کوچک که زیستگاه خفاش‌هاست، می‌رسد.

سپس چاهی دیگر سر راه قرار دارد که با عبور از آن نخست به تالار چکیده‌ها می‌رسیم؛ سقف این تالار پوشیده از چکنده‌هایی(ستونی از مواد معدنی که به صورت قندیلی از سقف غار آویخته باشد) موج‌دار و شیری رنگ است و در کف آن چند چکیده ستبر(تنومند) قرار دارند.

در انتهای تالار چکیده‌ها ۲ دهانه چاه وجود دارد که هر ۲ به تالارهای مملو از آب غار راه دارند؛ با عبور از مقابل تالار چکیده‌ها مهمترین بخش غار، که به نام فرشته آب، باروری و تقوا در فرهنگ باستان ایران، «آناهیتا» نامیده شده، می رسیم.

تالار آناهیتا شامل سه بخش، خشکی که با پرتگاهی به عمق پنج متر به لبه تقسیم آب می رسد، سمت چپ که گودال پُر از آب است و گودال آناهیتا نام دارد و تالار سمت راست که نهر آناهیتا از سمت راست آن خارج و وارد دهلیز یا تالار سمت چپ می‌شود.

در غار طرنگ آب روان و آرام در جریان است و سکوت غار را نمی‌شکند و تنها برخورد نور بر سطحی شفاف و ساده‌ ما را متوجه حضور خود می‌کند؛ از هر سوی این آب که قدم به قدم لحظاتی همدمش شویم نفس زندگی در دل تاریکی می‌روید و خُنکای آب دست تر بر پوست خشکیده و چِغِر سطوح آهکی می‌کشد.

این غار زیبا، حالا که ثبت ملی شده را بیشتر باید و می توان برای طبیعت دوستان و گردشگران پیشنهاد کرد؛ امید که وضعیت دسترسی و خدمات رسانی در آن نیز بیش از همیشه مورد توجه مدیریت محلی قرار گیرد.