وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ، فَقَالَ علی (علیه‌السلام): اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي، وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ؛ اللَّهُمَّ [اجْعَلْنِي] اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ، وَ اغْفِرْ [لِي] لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ.

هنگامى كه كسى امام علی (ع) را روياروى می‌ستود، چنين فرمود: بار خدايا، تو از من به خودم داناترى و من خود را بهتر از ايشان مى‌شناسم. بار خدايا، مرا بهتر از آن دار كه اينان مى‌پندارند و گناهانى را كه اينان نمى‌دانند، براى من بيامرز.

منبع: نهج‌البلاغه

انتهای خبر/ پسند