وَ سَمِعَ رَجُلًا يَقُولُ “إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ”، فَقَالَ (علیه‌السلام): إِنَّ قَوْلَنَا “إِنَّا لِلَّهِ” إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ، وَ قَوْلَنَا “وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ” إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ.

وقتی امام علی (ع) شنيد كه كسى مى‌گويد: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» فرمود: وقتى كه مى‌گوئيم: «إِنَّا لِلَّهِ…» یعنی ما از آن خدائيم به فرمانروايى و پادشاهى او اعتراف كرده‌ايم و چون مى‌گوئيم «إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» به سوى او باز مى‌گرديم، به هلاكت و از ميان رفتن خود اعتراف مى‌كنيم.

منبع: نهج‌البلاغه
انتهای خبر/ جعفری