خبرگزاری اقطاع خبر – گروه استان‌ها، اسمامحمودی: روستای باقرآباد تا شهر کرمان ۱۵ دقیقه فاصله دارد، این روستا مهمترین مرکز تأمین سبزی و سیفی جات در حومه شهر کرمان است و بسیاری از مردم این شهر برای تأمین مایحتاج خود، به این روستا می‌روند.
پشت ریل‌های راه آهن و کمی که از ساختمان‌های نیمه کاره رها شده مسکن اقطاع خبر در حومه کرمان دور شویم به روستایی به نام باقرآباد می رسیم. این روستا در اوج خشکسالی و کم آبی در اطراف دشت‌های کرمان هنوز منابع آبی محدودی برای کشت و زرع دارد.
اینجا خبری از هیاهوی آن سوی ریل خط آهن نیست و به فاصله چند دقیقه از هرج و مرج شهری وارد زمین‌های کشاورزی خواهید شد، ساکنان اینجا صبح ساعت ۳ از خواب بیدار می‌شوند و برای برداشت سبزی جات و آبیاری زمین‌های کشاورزی روز خود را آغاز می‌کنند.
آبی ارزشمند که صرف تولید کدو، بادمجان، چغندر می‌شود
در این منطقه ده‌ها حلقه چاه وجود دارد و مردم برای جلوگیری از هدر رفت آب سیستم لوله کشی آب از چاه تا مزرعه احداث کرده‌اند. کمتر جایی اثری از جوی‌های آب سنتی دیده می‌شود و آب از طریق لوله‌های زیر سطحی به مزارع می‌رسد با این وجود کار نیمه کاره رها شده است.
اما در کمال تعجب در آبیاری مزارع خبری از آبیاری مکانیزه نیست و کشاورزی به صورت غرق آبی انجام می‌شود، همین امر کشاورزان را نگران از تأمین آب این مزارع در آینده کرده است.
نکته عجیب اینکه در این منطقه هیچ توجهی به ایجاد گلخانه نشده و دقیقاً در جایی که تا جهاد کشاورزی کرمان چند دقیقه فاصله دارد حتی یک گلخانه و طرح آبیاری مکانیزه هم وجود ندارد
نکته عجیب دیگر اینکه در این منطقه هیچ توجهی به ایجاد گلخانه نشده است و دقیقاً در جایی که تا جهاد کشاورزی کرمان چند دقیقه فاصله دارد حتی یک گلخانه و آبیاری مکانیزه هم وجود ندارد و آب‌های زیر زمینی دشت به صورت شبانه روز برداشت و در آبیاری غرق آبی تبخیر می‌شوند.
اینکه چگونه تاکنون از سوی مسئولان توجهی در راستای آبیاری مکانیزه در این روستا نشده جای تعجب دارد. آبی ارزشمند که صرف تولید کدو، بادمجان، چغندر، سبزی جات، سیب زمینی و پیاز محلی می‌شود!
در حالی که در صورت ایجاد گلخانه و یا سیستم‌های آبیاری مکانیزه می‌شد آینده کشاورزان این روستا را تضمین کرد و باقرآباد را از کشاورزی سنتی به قطب تولید تبدیل کرد.
بر اساس آخرین سرشماری این روستا دو هزار و ۲۰۷ نفر جمعیت دارد که ۲۱۵ خانوار را شامل می‌شود.
کار مردم اکثراً کشاورزی و به ندرت دامداری است، روستا پس از زمین‌های کشاورزی قرار گرفته و بافت قدیمی آن به چشم می‌آید از نظر زیر ساخت؛ فقر و محرومیت روستا کاملاً مشخص است و کمتر اثری از توسعه در آن دیده می‌شود.
روستاییان در اطرف جاده و در کنار زمین‌های کشاورزی مغازه‌هایی که بیشتر شبیه آلونک هستند ساخته‌اند و محصولات خود را به صورت عرضه مستقیم به مردم می‌فروشند.
پولی برای خرید کود نداریم
پای صحبت برخی از کشاورزان می‌نشینیم، هر جا می‌رسم و خودم را به عنوان خبرنگار معرفی می‌کنم آه از نهادشان بلند می‌شود و از مشکلاتشان می‌گویند.
محمد یکی از کشاورزان است، پیر مردی حدود ۷۰ ساله است که زندگی در روستا چهره اش را آفتاب سوخته کرده اما هنوز سلامتی اش را حفظ کرده است. می‌گوید صبح زود از خواب بیدار می‌شود و نمازش را در مزرعه می‌خواند.
هر سال از حجم آب کاسته می‌شود و نگران آینده هستیم اما مهمترین نگرانی ما حداقل در کوتاه مدت گرانی بی حد و حساب کود شیمیایی است
زندگی اش از کار در مزرعه می‌گذرد همه اعضای خانواده اش در کار کاشت و برداشت محصولات کمکش می‌کنند.
پیرمرد روستایی می‌افزاید: هر سال از حجم آب کاسته می‌شود و نگران آینده هستیم اما مهمترین نگرانی ما حداقل در کوتاه مدت گرانی بی حد و حساب کود شیمیایی است.
می‌گوید: کود دولتی را گونی ۶۰۰ هزار تومان به ما می‌فروشند آخر من چه محصولی تولید کنم تا در این تورم و گرانی بتوانم هزینه زندگی خود و خانواده را تأمین کنم.
کشاورز باقرآبادی می‌گوید: تابستان‌های صیفی جات و سبزی می‌کاریم و در پاییز و زمستان سراغ زمین‌های پسته و گندم می‌رویم برای کشت این محصولات نیاز به کود داریم در غیر این صورت زمین‌ها محصول خوبی نمی‌دهند.
قیمت بذر کود آنقدر زیاد شده که نمی‌توانیم کشاورزی کنیم
شهریار پناه کشاورز دیگری است که به خبرنگار اقطاع خبر می‌گوید: اکثر کشاورزان زمین‌ها را غرق آبی آبیاری می‌کنند چون هزینه آبیاری مکانیزه بالاست و کشاورزان هم وضعیت مالی خوبی برای آبیاری ندارند هر کشاورز در آب چاه شریک باشد می‌تواند به کشت اقدام کنند، برخی هم که زمین و آب ندارند اقدام به اجاره زمین و خرید آب می‌کنند.
وی می‌گوید: مشکل اینجا خرده مالکی و عدم رسیدگی مسئولان است، آب تا زمین‌های کشاورزی لوله کشی شده اما مکانیزه کردن آبیاری مزارع هزینه بر است و کشاورزان نمی‌توانند اقدام کنند.
کود دولتی را گونی ۶۰۰ هزار تومان به ما می‌فروشند آخر من چه محصولی تولید کنم تا در این تورم و گرانی بتوانم هزینه زندگی خود و خانواده را تأمین کنم
وی می‌گوید: قیمت بذر، کود به شدت افزایش پیدا کرده است و هر کارگر هم در روز ۲۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرد در این شرایط دیگر کشاورزی به صرفه نیست.
وی در خصوص کشت گلخانه‌ای هم گفت: کشت گلخانه‌ای در این روستا نیاز به حمایت مسئولان و فرهنگ سازی دارد، به صورت بسیار محدود برخی از کشاورزان اقدام کرده‌اند اما مردم به کشت سنتی عادت دارند.
مردم با کدام سرمایه گلخانه ایجاد کنند؟
یک کارشناس کشاورزی در گفتگو با اقطاع خبر می‌گوید: به دلیل نزدیک بودن باقرآباد به کرمان بازار خوبی برای تولید سبزی و صیفی جات در این منطقه وجود دارد و به همین دلیل هم در این دشت کشت این محصولات رونق دارد.
فرهنگ سازی و حمایت برای کشت گلخانه‌ای در باقرآباد می‌تواند ضمن تحول در اقتصاد منطقه استفاده از نهاده‌ها را هم هدفمند و هزینه تولید را کاهش دهد
سحر محمدتقی زاده گفت: دشت‌های اطراف کرمان از نظر میزان آب وضعیت بحرانی دارند و برداشت آب در دشت باقرآباد هم از منابع زیر زمینی است که موجب کاهش ارتفاع آب در این دشت می‌شود و نباید فراموش کنیم این دشت دقیقاً کنار دشت اختیار آبادی قرار دارد که کانون فرو نشست زمین در کرمان است.
وی گفت: مردم روستا محروم هستند و سوق دادن آنها به کشاورزی مکانیزه و کشت گلخانه‌ای نیاز به حمایت مسئولان دارد و وقتی در نزدیکی کرمان شاهد برداشت آب از چاه‌های آب زیر زمینی برای تولید محصولاتی بی ارزش مانند بادمجان و گوجه و خیار و سبزی هستیم باید در خصوص مدیریت منابع آبی کرمان شک کرد.
وی ادامه داد: در زمینه تأمین کود و سم گفت: نهاده‌های کشاورزی طی ماه‌های اخیر با جهش جدی قیمتی مواجه شده‌اند و کشاورزان برای غنی سازی زمین‌ها و مبارزه با آفات با مشکل جدی مواجه هستند.
در باقرآباد که محصولات تولیدی ارزش افزوده قابل توجهی ندارند کشاورزی برای مردم دیگر سودی ندارد و شغل جایگزینی هم وجود ندارد و دلیل خطر مهاجرت افزایش می‌یابد. به همین دلیل فرهنگ سازی و حمایت برای کشت گلخانه‌ای در باقرآباد می‌تواند ضمن تحول در اقتصاد منطقه استفاده از نهاده‌ها را هم هدفمند و هزینه تولید را کاهش دهد.
