حجاب، آوای ملکوتی جمال طلبی معنوی زن است

 درست کردن پایه‌های اعتقادی و ثبات ارزش‌های اسلامی اولین و بهترین راهکار برای نهادینه کردن حجاب و عفاف در جامعه است.
 

عفاف و حجاب از موضوعاتی است که همواره در فرهنگ اسلامی مورد توجه بوده رعایت آن آرامش و امنیت فردی را رقم می‌زند موجب تحکیم بنیان خانواده شده و ضمن ایجاد نشاط فردی و اجتماعی کاهش آسیب‌های اجتماعی را به همراه دارد.

بدون تردید عفاف و حجاب به عنوان دو ارزش در جامعه بشری اصل‌هایی جدایی ناپذیرند که بدون یکدیگر معنای حقیقی و اصیل خود را از دست می‌دهند.

عفاف که فرهنگی متعالی است به افراد جامعه چگونه بودن و چگونه زیستن را آموزش می‌دهد و در حقیقت هدفش کمک به رسیدن انسان‌ها به کمال مطلوب است. زن مؤمن و عفیف هیچگاه دنبال این نیست که به عنوان یک شخص دیده شود بلکه آنچه معرف اوست شخصیت اوست که با رعایت حجاب و عفاف شخصیت والای او با کمال متانت و وقار دیده می‌شود که تحسین همگان را بر می‌انگیزد.
 

زن محجبه با حضور خود در جامعه پیام سربلندی و افتخار را به گوش همه می‌رساند و می‌گوید او آزاد است زیرا برهنگی ویژگی بردگان است.

در قرآن در آیه ۳۰ این سوره مردان را از چشم چرانی نهی می‌کند و در آیه ۳۱ زنان را از نگاه و عدم رعایت حجاب کامل بر حذر می‌دارد چون می‌خواهد هم زنان را از بهره‌کشی مردان از راه چشم و گوش و قوه لامسه باز دارد و هم آنان را از مسابقه پایان‌ناپذیر در نشان دادن اندام عشوه‌گری طنازی، آرایشگری‌ها مانع شود تا در نتیجه آن هوسرانی تجدد طلبی و نوخواهی را در نهاد مردها زنده نسازند و سرنوشت خود را به فلاکت نیندازند.

وانگهی دامن زدن به شهوات و هوس‌های خفته مرده در واقع افروختن و شعله‌ور ساختن آتشی است که نوعاً زن‌ها در آن خواهند سوخت و یا به ابتذال و سقوط شخصیت آنان منجر خواهد گردید.
 

نمونه بارز آن در کربلا با آن همه مصیبت در یک نیم روز حضرت زینب(س) چون قدر چنین هدیه‌ای را می‌داند برای حفاظت از آن حاضر است جان دهد ولی دیده نشود.

در کربلا بعد از به شهادت رسیدن امام حسین(ع) هنگامی که به اسارت گرفته شدند بـا وجود شـکنجه‌ها و مـصیبت‌هایی که به ایشان وارد شد از حجاب خویش لحظه‌ای غافل نشدند و تـا می‌توانستند از این گوهر گرانبها دفاع کردند و نگذاشت دشمن متعرّضِ حیا و عفت ایشان گردد.

اگر در مقابل پنجره خانه‌ات، توری نزنی، از نیش پشه‌ها و مزاحمت مگس‌ها در امان نخواهی بود. وقتی راه ورود پشه‌ها را می‌بندی خود را مصون ساخته‌ای، نه محدود و زندانی.

 

وقتی در خانه را می‌بندی، یا پشت پنجره اتاقت پرده می‌آویزی، خانه خود را از ورود بیگانه و نگاه‌های مزاحم در پناه قرار داده‌ای، نه که خود را در قید و بند و حصار افکنده باشی این را هم عقل و تجربه‌ات فرمان می‌دهد.

 قرآن هم می‌گوید: زنان خودآرایی و خودنمایی و عشوه گری نکنند، تا مورد آزار بیماردلان قرار نگیرند.«فَلا تَخضَعنَ بِالقَولِ فَیَطمَعَ الّذی‌فی‌قلبهِ مرضٌ» سوره احزاب، آیه ۳۲ و ۳۳ و سوره نور آیه ۳۰ و ۳۱

زن به خاطر عصمتی که دارد و میراث دارِ  پاکی حضرت مریم (س) است، نباید بازیچه هوس و آلوده به ویروس گناه شود.

 

گوهر عفاف و پاکدامنی، کم ارزش‌تر از طلا و پول و محصول باغ و وسایل خانه نیست.