خطبه دوم نهج‌البلاغه

خطبه دوم نهج‌البلاغه

ستایش مى‌کنم خداوند را، براى تکمیل نعمت‌هاى او و تسلیم بودن برابر بزرگى او و ایمن ماندن از نافرمانى او. و در رفع نیازها از او یارى مى‌طلبم.

خطبه دوم نهج‌البلاغه

به گزارش گروه فرهنگی و عقیدی پایگاه خبری تحلیلی «اقطاع خبر»؛ از آنجایی که شیعیان علی‌بن‌ابی‌طالب به واسطه نهج‌البلاغه راه بندگی را به صحت طی می‌کنند اما گذر زمان و مشغله‌های فکری اجازه سیر و گذر  و البته مرور را نمی‌دهد، بنابراین پایگاه خبر اقطاع خبر در حرکتی خلاقانه سعی دارد زین پس بخش‌هایی از خطبه‌های این کتاب مرجع را منتشر کند تا ضمن یادآوری، انسان‌های زیادی را به مسیر بندگی عمیق‌تر هدایت نماید.

خطبه دوم:

و من خطبه له (علیه‌السلام) بعد انصرافه من صفین و فیها حال الناس قبل البعثه و صفه آل النبی ثم صفه قوم آخرین.

أَحْمَدُهُ اسْتِتْمَاماً لِنِعْمَتِهِ وَ اسْتِسْلَاماً لِعِزَّتِهِ وَ اسْتِعْصَاماً مِنْ مَعْصِیَتِهِ وَ أَسْتَعِینُهُ فَاقَهً إِلَى کِفَایَتِهِ. إِنَّهُ لَا یَضِلُّ مَنْ هَدَاهُ وَ لَا یَئِلُ مَنْ عَادَاهُ وَ لَا یَفْتَقِرُ مَنْ کَفَاهُ فَإِنَّهُ أَرْجَحُ مَا وُزِنَ وَ أَفْضَلُ مَا خُزِنَ وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ شَهَادَهً مُمْتَحَناً إِخْلَاصُهَا مُعْتَقَداً مُصَاصُهَا نَتَمَسَّکُ بِهَا أَبَداً مَا أَبْقَانَا وَ نَدَّخِرُهَا لِأَهَاوِیلِ مَا یَلْقَانَا فَإِنَّهَا عَزِیمَهُ الْإِیمَانِ وَ فَاتِحَهُ الْإِحْسَانِ وَ مَرْضَاهُ الرَّحْمَنِ وَ مَدْحَرَهُ الشَّیْطَانِ.

۱. ستایش پروردگار

ستایش مى‌کنم خداوند او را، براى تکمیل نعمت‌هاى او و تسلیم بودن برابر بزرگى او و ایمن ماندن از نافرمانى او. و در رفع نیازها از او یارى مى‌طلبم زیرا آن کس را که خدا هدایت کند، هرگز گمراه نگردد، و آن را که خدا دشمن دارد، هرگز نجات نیابد و هر آن کس را که خداوند بى‌نیاز گرداند، نیازمند نخواهد شد. پس ستایش خداوند گران سنگ‌ترین چیز است، و برترین گنجى است که ارزش ذخیره شدن دارد.

و گواهى مى‌دهم که جز خداى یکتاى بى‌شریک، معبودى نیست، شهادتى که اخلاص آن آزموده و پاکى و خلوص آن را باور داریم و تا زنده‌ایم بر این باور استواریم، و آن را براى صحنه‌هاى هولناک روز قیامت ذخیره مى‌کنیم، زیرا شهادت به یگانگى خدا، نشانه استوارى ایمان، بازکننده درهاى احسان، مایه خشنودى خداى رحمان، و دورکننده شیطان است.

وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ أَرْسَلَهُ بِالدِّینِ الْمَشْهُورِ وَ الْعَلَمِ الْمَأْثُورِ وَ الْکِتَابِ الْمَسْطُورِ وَ النُّورِ السَّاطِعِ وَ الضِّیَاءِ اللَّامِعِ وَ الْأَمْرِ الصَّادِعِ إِزَاحَهً لِلشُّبُهَاتِ وَ احْتِجَاجاً بِالْبَیِّنَاتِ وَ تَحْذِیراً بِالْآیَاتِ وَ تَخْوِیفاً بِالْمَثُلَاتِ.

۲. ویژگى‌هاى پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله

و شهادت مى‌دهم که محمّد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) بنده خدا و فرستاده اوست. خداوند او را با دینى آشکار، و نشانه‌اى پایدار و قرآنى نوشته شده و استوار و نورى درخشان و چراغى تابان و فرمانى آشکارکننده فرستاد تا شک و تردیدها را نابود سازد و با دلائل روشن استدلال کند، و با آیات الهى مردم را پرهیز دهد، و از کیفرهاى الهى بترساند.

وَ النَّاسُ فِی فِتَنٍ انْجَذَمَ فِیهَا حَبْلُ الدِّینِ وَ تَزَعْزَعَتْ سَوَارِی الْیَقِینِ وَ اخْتَلَفَ النَّجْرُ وَ تَشَتَّتَ الْأَمْرُ وَ ضَاقَ الْمَخْرَجُ وَ عَمِیَ الْمَصْدَرُ فَالْهُدَى خَامِلٌ وَ الْعَمَى شَامِلٌ عُصِیَ الرَّحْمَنُ وَ نُصِرَ الشَّیْطَانُ وَ خُذِلَ الْإِیمَانُ فَانْهَارَتْ دَعَائِمُهُ وَ تَنَکَّرَتْ مَعَالِمُهُ وَ دَرَسَتْ‏ سُبُلُهُ وَ عَفَتْ شُرُکُهُ أَطَاعُوا الشَّیْطَانَ فَسَلَکُوا مَسَالِکَهُ وَ وَرَدُوا مَنَاهِلَهُ بِهِمْ سَارَتْ أَعْلَامُهُ وَ قَامَ لِوَاؤُهُ فِی فِتَنٍ دَاسَتْهُمْ بِأَخْفَافِهَا وَ وَطِئَتْهُمْ بِأَظْلَافِهَا وَ قَامَتْ عَلَى سَنَابِکِهَا فَهُمْ فِیهَا تَائِهُونَ حَائِرُونَ جَاهِلُونَ مَفْتُونُونَ فِی خَیْرِ دَارٍ وَ شَرِّ جِیرَانٍ نَوْمُهُمْ سُهُودٌ وَ کُحْلُهُمْ دُمُوعٌ بِأَرْضٍ عَالِمُهَا مُلْجَمٌ وَ جَاهِلُهَا مُکْرَمٌ.

۳. شناخت عصر جاهلیّت

خدا پیامبر اسلام را زمانى فرستاد که مردم در فتنه‌ها گرفتار شده، رشته‌هاى دین پاره شده و ستون‌هاى ایمان و یقین ناپایدار بود. در اصول دین اختلاف داشته، و امور مردم پراکنده بود، راه رهایى دشوار و پناهگاهى وجود نداشت، چراغ هدایت بى‌نور، و کور دلى همگان را فرا گرفته بود.

خداى رحمان معصیت مى‌شد و شیطان یارى مى‌گردید، ایمان بدون یاور مانده و ستون‌هاى آن ویران گردیده و نشانه‌هاى آن انکار شده، راه‌هاى آن ویران و جاد‌ هاى آن کهنه و فراموش گردیده بود.

مردم جاهلى شیطان را اطاعت مى‌کردند و به راه‌هاى او مى‌رفتند و در آ‌بشخور شیطان سیراب مى‌شدند. با دست مردم جاهلیت، نشانه‌هاى شیطان، آشکار و پرچم او بر افراشته گردید.

فتنه‌ها، مردم را لگد مال کرده و با سم‌هاى محکم خود نابودشان کرده و پا بر جا ایستاده بود. امّا مردم حیران و سرگردان، بى‌خبر و فریب خورده، در کنار بهترین خانه (کعبه) و بدترین همسایگان (بت پرستان) زندگى مى‌کردند. خواب آن‌ها بیدارى، و سرمه چشم آن‌ها اشک بود، در سرزمینى که دانشمند آن لب فرو بسته و جاهل گرامى بود.

آل النبی علیه الصلاه و السلام‏: هُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ وَ لَجَأُ أَمْرِهِ وَ عَیْبَهُ عِلْمِهِ وَ مَوْئِلُ حُکْمِهِ وَ کُهُوفُ کُتُبِهِ وَ جِبَالُ دِینِهِ بِهِمْ أَقَامَ انْحِنَاءَ ظَهْرِهِ وَ أَذْهَبَ ارْتِعَادَ فَرَائِصِهِ.‏

۴. ویژگى‏‌هاى اهل بیت علیهم السّلام

عترت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم جایگاه اسرار خداوندى و پناهگاه فرمان الهى و مخزن علم خدا و مرجع احکام اسلامى، و نگهبان کتاب‏‌هاى آسمانى و کوه‏‌هاى همیشه استوار دین خدایند خدا به وسیله اهل‌بیت علیهم‌السّلام پشت خمیده دین را راست نمود و لرزش و اضطراب آن را از میان برداشت.

وَ مِنْهَا [فِی الْمُنَافِقِینَ‏] یَعْنِی قَوْماً آخَرِینَ‏: زَرَعُوا الْفُجُورَ وَ سَقَوْهُ الْغُرُورَ وَ حَصَدُوا الثُّبُورَ. لَا یُقَاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) مِنْ هَذِهِ الْأُمَّهِ أَحَدٌ وَ لَا یُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَیْهِ أَبَداً. هُمْ أَسَاسُ الدِّینِ وَ عِمَادُ الْیَقِینِ. إِلَیْهِمْ یَفِی‏ءُ الْغَالِی وَ بِهِمْ یُلْحَقُ التَّالِی وَ لَهُمْ خَصَائِصُ حَقِّ الْوِلَایَهِ وَ فِیهِمُ الْوَصِیَّهُ وَ الْوِرَاثَهُ. الْآنَ إِذْ رَجَعَ الْحَقُّ إِلَى أَهْلِهِ وَ نُقِلَ إِلَى مُنْتَقَلِهِ.

۵. سیماى فاسدان

برابر فاسدانى که تخم گناه افشاندند، و با آب غرور و فریب آبیارى کردند، و محصول آن را که جز عذاب و بدبختى نبود برداشتند

۶. جایگاه آل محمّد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم

کسى را با خاندان رسالت نمى‏‌شود مقایسه کرد و آنان که پرورده نعمت هدایت اهل‌بیت پیامبرند با آنان برابر نخواهند بود. عترت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم أساس دین، و ستون‏‌هاى استوار یقین مىی‌باشند. شتابکننده، باید به آنان بازگردد و عقب مانده باید به آنان بپیوندد زیرا ویژگى‏هاى حقّ ولایت به آن‌ها اختصاص دارد و وصیّت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم نسبت به خلافت مسلمین و میراث رسالت، به آن‌ها تعلّق دارد.

هم اکنون (که خلافت را به من سپردید) حق به اهل آن بازگشت، و دوباره به جایگاهى که از آن دور مانده بود، بازگردانده شد.

منبع: نهج‌البلاغه

انتهای خبر/م

———-
منبع:آرمان

درباره ی خبرنگار اقطاع خبر

مطلب پیشنهادی

رونمایی از «همیار بازیافت» در کرمان

رونمایی از «همیار بازیافت» در کرمان

با حضور جمعی از مسئولان کرمان، نشان همیار بازیافت در کرمان رونمایی شد. به گزارش …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *