"زندگی" با دستان پینه بسته تو، چه طعم ساده‌ای دارد!

 

جنس ابراز علاقه اش فرق می کند. تمام حرف‌های عاشقانه‌اش را می‌شود از عمق چشم‌هایش خواند. مرد است دیگر! مردها حرف دلشان را بر زبان نمی‌آورند، اما در عوض تا دلت بخواهد برای برآورده کردن آرزوهایت، روز را به شب می‌دوزند و دست به سخت‌ترین کارها می زنند تا تو به روی آرامش، لبخندی از سرِ رضایت بزنی.

حتی گاهی در لحظاتی که دلشان می خواهد به خواسته‌هایت “نه” بگویند، با نگاهی گرم و نافذ و لبخندی از سرِ عشق، برخلاف میل باطنی‌اشان پاسخی مثبت به تو می‌دهند، که ترجمه‌اش می شود: “دوستت دارم”؛ “دوستت دارمی” که بدجور به عمق وجود ما هم سرایت کرده است؛ از همان زمانی که با نامِ زیبایش زبان باز کردیم و تا بعدها که محکم‌ترین قسم‌هایمان، جان عزیزش شد.
 

 کسی که داستان عشقش، قصه ای ناتمام است… آری! قهرمان زندگیِ من و تو، کسی نیست جز؛  “پدر”…  

 

به خود آییم و قبول کنیم اگر امروز کمر پدر خم، چین‌های صورتش زیاد و موهایش سپید شده به خاطر غصه‌های ماست، در مقابل مقام پدر زانو بزنیم و تا دیر نشده دستان پر مهرش رابه گرمی بفشاریم و بر پیشانیش بوسه زنیم تا همیشه دعایش راه‌گشای ما باشد.

 

می‌دانم که همه قدردان پدران و مادران هستند اما بدانید آنچه والدین از فرزندان خود انتظار دارند فقط باز کردن در خانه به نشانه محبت به روی آنها است و خدا نکند روزی در خانه پدر و مادر به روی فرزندان بسته شود.

 

آری، پدر اگر نباشد ستون خانه فرو می ریزد، اما وقتی که هست باورت می شود فرشته‌ها می توانند مرد هم باشند.

 

پدر، ای ستون و تکیه گاه خانه‌ای که در ظاهر ابهت خود را همیشه حفظ می‌کنی و خم به ابرو نمی‌‌آوری، ای که دوران جوانی خود را برای چرخاندن چرخ زندگی گذراندی و در این راه لبخند هیچگاه از لبت کوچ نکرد؛ بوسه مهر بر گونه‌هایت که اینگونه برای تربیت فرزندت تلاش کردی و به او یاد دادی که مردم روزگار گوناگونند و او نیز آموخت در برخوردها به فراخور باید گوناگون برخورد کند آن‌طور که دل کسی به درد نیاید.

 

خدایا به پاس حرمت این روزها آنان که نعمت مادر و پدر بر سرشان هست مستدام بدار و آنان که از این نعمت محرومند روح بزرگوارشان را قرین رحمت خود گردان.

 

انتهای خبر/پ